Δίπλα στους ακρίτες του Ελληνικού Βορρά – Άρθρο του Ν. Γ. Μιχαλολιάκου

«Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από την βρώμα όπου κυλιούμαστε, θα μας σώσει από την μετριότητα και από την ψοφιοσύνη… Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε».

Τα λόγια αυτά ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες του 20ου αιώνα, του Ίωνος Δραγούμη, του οποίου την μνήμη κάποιοι σκυλεύοντας αμφισβητούν τον ξεκάθαρο Εθνικισμό του, λόγια πύρινα γεμάτα αλήθεια, που τα ένιωσα τις τρεις ημέρες που βρέθηκα στις πόλεις της Μακεδονίας μας.

Ζούμε χρόνια οκτώ γεμάτα ξενοδουλεία με τα αντεθνικά μνημόνια και με τους Έλληνες να υποφέρουν, αλλά παθητικά να αποδέχονται την κατάσταση. Αυτό την ίδια στιγμή όπου στην Ιταλία πνέει άνεμος εθνικός και υπάρχει αντίδραση πατριωτική ενάντια στα σχέδια των Βρυξελλών. Την ίδια ώρα, όπου το καθεστώς του υπαλλήλου των Ρότσιλντ, Μακρόν, στην Γαλλία συγκλονίζεται από τα “κίτρινα γιλέκα”! Στην Ελλάδα όμως για τα θέματα αυτά που μείωσαν δραματικά το εισόδημα των Ελλήνων και την ποιότητα της ζωής τους σιωπή, μια σιωπή θανατερή.

Ευτυχώς, σαν κεραυνός εν αιθρία ξέσπασε το ζήτημα της Μακεδονίας μας, που κάποιοι έλεγαν το 1993 ότι σε δέκα χρόνια θα έχει ξεχαστεί… Όμως πέρασαν 25 και δεν έχει ξεχαστεί!

Την φλόγα και το πάθος ενός Έθνους ολόκληρου ένιωσα περνώντας τα σύνορα της Μακεδονίας στην πόλη της Κατερίνης μέσα από τα συνθήματα των νέων αγωνιστών, που με περίμεναν στην είσοδο του κτιρίου, όπου θα πραγματοποιούσα ομιλία. Την ένιωσα στην Θεσσαλονίκη στα κατάμεστα γραφεία μας, στα οποία δεν ήταν δυνατόν να χωρέσουν όλοι οι υπερήφανοι Έλληνες και Ελληνίδες και έτσι ο κόσμος πλημμύριζε ολόκληρο το κτίριο μέχρι την έξοδο στον δρόμο.

Παίρνοντας τον λόγο κατήγγειλα το καθεστώς της αντεθνικής τυραννίας, λέγοντας και καταγγέλλοντας ότι σε μια πόλη με πληθυσμό περισσότερο του ενός εκατομμυρίου δεν βρέθηκε ούτε… μία αίθουσα (!) για να παραχωρήσουν στον επικεφαλής της τρίτης πολιτικής δυνάμεως της χώρας, της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ! Μετά την ομιλία μου βρέθηκα στην πλατεία Αριστοτέλους και την επόμενη ημέρα στην κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης. Παντού συνάντησα πρόσωπα γεμάτα δύναμη και θέληση να αγωνιστούν για την Ελλάδα στο πλευρό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, της πρωτοπορίας του μαχόμενου Έθνους μας.

Το Σάββατο, 8 Δεκεμβρίου 2018, μίλησα σε μια κατάμεστη αίθουσα της μαρτυρικής πόλεως της Δράμας. Εκατοντάδες και εκεί οι Χρυσαυγίτες και οι Χρυσαυγίτισες, που δεν άκουσαν τις ανακοινώσεις του τοπικού βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε μοιράσει και φυλλάδια σε ολόκληρη την πόλη με το σύνθημα “Νικόλαoς Μιχαλολιάκος ανεπιθύμητος”.

Πριν την ομιλία μου στην Δράμα, όπου κατήγγειλα την προδοσία εκατό ολόκληρων χρόνων της αριστεράς, που ήθελε… “ανεξάρτητη” την Μακεδονία και την Θράκη μας, κατέθεσα στεφάνι στο μνημείο των σφαγιασθέντων από τους Βουλγάρους Ελλήνων στο Δοξάτο.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας ήμουν στις Σέρρες όπου και εκεί δεν είχε καταστεί… εφικτό στην ψευτοδημοκρατία των μαρξιστών και των λιμπεραλιστών, να ευρεθεί μια αίθουσα για να πραγματοποιήσω ομιλία και αυτό σε μία περιοχή όπου η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έλαβε στις τελευταίες εκλογές 8.840 ψήφους! Έτσι σέβονται την δημοκρατία και την θέληση του λαού οι ψευτοδημοκράτες του πολιτικού κατεστημένου. Καλύτερα όμως έτσι. Η συγκέντρωση έγινε σε κεντρικό σημείο της πόλεως μέσα στον παγωμένο αγέρα του Δεκέμβρη και στην συνέχεια ακολούθησε πορεία με πρωτοπόρους και πάλι τους νέους.

Την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου στο Κάστρο του Εθνικισμού, το Κιλκίς, στην αγκαλιά εκατοντάδων συναγωνιστών μου, που κρατούν ψηλά την Σημαία του Εθνικισμού. Δίπλα στους Ακρίτες του Ελληνικού Βορρά, Ακρίτες και απογόνους Ακριτών, που κάποτε φύλαγαν τα σύνορα της Ανατολής στην Αυτοκρατορία των Κομνηνών και τώρα τα φυλούν στην Μακεδονία μας. 

Τελευταίος σταθμός το Πολύκαστρο και πάλι Σημαίες Ελληνικές ψηλά, βλέμμα καθαρό και φρόνημα γενναίο για μια Ελλάδα μεγάλη και τρανή. Μα αυτό που κράτησα πιο πολύ απ’ όλα ήταν το βλέμμα των νέων παιδιών, πύρινο, αποφασισμένο, μια νέα γενιά ανδρώνεται στην Ελλάδα και πιστεύω πως αυτή η γενιά θα είναι η γενιά της Νίκης.