ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΔΑΣ:«Απαράδεκτες δηλώσεις και θέσεις. Αυτοί θα μας κυβερνήσουν;»

«Εγκληματική» χαρακτήρισε την κυβέρνηση ο βουλευτής της Ν. Δημοκρατίας ο κ. Κωνσταντίνος Καραγκούνης στην εκπομπή των Χασαπόπουλου – Σαραντάκου στο κανάλι OPEN χθες το πρωί Τρίτη. H θέση αυτή ακούστηκε κατά το κλείσιμο της εκπομπής, οπότε δεν υπήρχε χρόνος για να απαντηθεί.

Υποθέτουμε ότι ο κ. Καραγκούνης θεωρεί τη Χρυσή Αυγή  «παιδική χαρά» μιας και ουδέποτε ακούσαμε να τη χαρακτηρίζει ως κατηγορούμενη για εγκληματική οργάνωση. Να σημειώσουμε ότι ο εν λόγω βουλευτής γοητευμένος από την οικονομική πολιτική του δικτάτορα της Χιλής Πινοσέτ – ο οποίος  άφησε πίσω του 3.065 νεκρούς και εξαφανισθέντες και 40.000 βασανισθέντες), υποστήριξε πρόσφατα ως υπόδειγμα προς αντιγραφή, το «μοντέλο Πινοσέτ» στο πλαίσιο της απόσπασης τμήματος του ασφαλιστικού συστήματος από το δημόσιο τομέα και την παραχώρησή του σε ιδιωτικές  ασφαλιστικές εταιρίες. Επισημαίνεται ότι επί Πινοσέτ οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες υπόσχονταν ποσοστό αναπλήρωσης (δηλαδή ποσοστό απόδοσης των συντάξεων) 70% ενώ κατέληξαν σε ποσοστά αναπλήρωσης 18% για τους άνδρες και 28% για τις γυναίκες. Έτσι οδηγήθηκε το ποσοστό των συνταξιοδοτικών παροχών στη Χιλή κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αυτό το σύστημα, που απέτυχε καταγράφοντας οδυνηρά αποτελέσματα και σε άλλες χώρες, όπως της Βαλτικής και της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, έχει ως υπόδειγμα ο κ. Καραγκούνης και οι όμοιοί του.

Οι απρόσεκτοι χαρακτηρισμοί βουλευτών της Ν. Δημοκρατίας για σωρεία θεμάτων (π.χ. Μακεδονικό) συνοδεύεται από την βαθιά τους πεποίθηση –που δεν την ασπάζονται βέβαια όλοι όσοι ανήκουν στο συντηρητικό χώρο– ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανατάξει την οικονομία της χώρας. Η διεθνής όμως εμπειρία μας δείχνει ότι πολιτικές φαμίλιες οδήγησαν είτε σε στασιμότητα είτε σε καταστροφές, συμβάλλοντας επίσης και στην άνθιση της διαφθοράς. Τέσσερα παραδείγματα οικογενειοκρατίας αποδεικνύουν την ανωτέρω θέση: Μπασάρ Αλ Άσσαντ (Συρία), Μπεναζίρ Μπούτο (Πακιστάν, και με σύζυγο έχοντας το παρατσούκλι ο κύριος 10% από τις μίζες που ζητούσε) ‘Ιντιρα Γκάντι (Ινδία) Τζ. Μπους ο νεότερος (ΗΠΑ). Ο τελευταίος δεν προκάλεσε ζημία στη χώρα του, ό,τι όμως υποφέρει ο πλανήτης σήμερα στο ζήτημα του Μεσανατολικού, οφείλεται στις επιλογές του για το Ιράκ κατά την περίοδο 2003.