Ν. Γ. Μιχαλολιάκου: “Όσο υπάρχουν άνθρωποι, που πιστεύουν σε μία Ιδέα, η Ιδέα αυτή δεν πεθαίνει”

Σε συνέντευξη στο παρελθόν, σε μία από τις ελάχιστες που μου δίδεται η ευκαιρία να εκφράζω τις θέσεις της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, όταν μου ετέθη το ερώτημα ποιο είναι το πλέον σημαντικό πρόβλημα της χώρας απαντώ χωρίς δισταγμό το δημογραφικό. Η Ελλάδα είναι χωρίς μέλλον, η Ελλάδα είναι τα παιδιά και η Ελλάδα γεννά όλο και λιγότερα παιδιά. Δεν πάνε πολλά χρόνια από την εποχή εκείνη όπου στις παιδικές χαρές και τις πλατείες των κεντρικών συνοικιών των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης ακουγόντουσαν χαρούμενες παιδικές φωνές. Οι φωνές αυτές έχουν λιγοστέψει δραματικά και βεβαίως δεν είναι λίγα τα σχολεία όπου η πλειοψηφία των μαθητών στις τάξεις είναι αλλοδαποί.

Στα ψιλά των εφημερίδων και χωρίς καμία αναφορά βεβαίως από τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών πέρασε η ανακοίνωση της Ελληνικής Στατικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) για την εξέλιξη των δημογραφικών μεγεθών. Το 2017 οι γεννήσεις στην Ελλάδα (και δεν διευκρινίζεται εάν είναι γεννήσεις Ελληνοπαίδων!) μειώθηκαν κατά 4,7% σε σχέση με το 2016. Αντίθετα, οι θάνατοι αυξήθηκαν κατά μία περίεργη σύμπτωση κατά το ίδιο ποσοστό σχεδόν! Κατά 4,8%!

Η Ελλάδα πεθαίνει και σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ έως το 2050, σε μια γενιά δηλαδή, είναι δυνατόν η μείωση του πληθυσμού να φτάσει ακόμη και τα 2,5 εκατομμύρια άτομα και επί πλέον ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού τότε θα είναι ηλικίας άνω των 65 ετών.

Δεν φταίει η κρίση, αλλά η αποδυνάμωση του Θεσμού της Οικογένειας

Εύκολη η λύση και επιφανειακή να πούμε ότι για τον δημογραφικό μαρασμό του έθνους μας φταίνε τα μνημόνια και η οικονομική κρίση. Δεν είναι όμως αυτό, αφού η δημογραφική κρίση άρχισε από την δεκαετία του ’70 όταν υπήρχε άνοδος όλων των δεικτών στην οικονομία και καλύτερη ζωή για τους Έλληνες! Μαζί με το “καλύτερη”, το οποίο αφορούσε υλικά αγαθά, ήλθε και μία συνεχώς κλιμακούμενη ηθική παρακμή, η οποία αποδυνάμωσε σημαντικά τον θεσμό της οικογενείας. Και το γεγονός αυτό είναι ακόμη χειρότερο για τα χρόνια που έρχονται. Μόνο με μία ανάταση εθνική και ηθική θα μπορέσει και πάλι το Έθνος μας δημογραφικά να ανθίσει.

Ο παράγοντας ο δημογραφικός ως γνωστόν είναι ιδιαίτερα σημαντικός στην ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των εθνών και για την Ελλάδα, να μη ξεχνάμε, ότι στην απέναντι ακτή του Αιγαίου υπάρχει μία Τουρκία όπου αυξάνεται συνεχώς και είναι γεμάτη νιάτα και απειλή ευθέως την Πατρίδα μας. Σας παραθέτω τα πραγματικά δραματικά δεδομένα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, αλλά και Αλβανίας:

“ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ”, Αθήνα 1996, Παναγιώτης Κονδύλης: “Λίγο μετά την εγκατάσταση της Τουρκίας και της Ελλάδας στα σημερινά τους περίπου σύνορα και επίσης μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών η Ελλάδα είχε 6.200.000 κατοίκους (απογραφή 1928) και η Τουρκία 13.600.000 (απογραφή 1927), ήτοι πάνω-κάτω τους διπλάσιους. Γύρω στο 2020 η Τουρκία θα έχει φτάσει ή και ξεπεράσει τα 100.000.000, δηλαδή θα έχει γίνει δεκαπλάσιο, ενώ παράλληλα η Ελλάδα, έχοντας μετατραπεί εν τω μεταξύ πλήρως σε χώρα ηλικιωμένων, θα δέχεται ισχυρότατη δημογραφική πίεση και από μίαν άλλη, όχι οπωσδήποτε φιλική πλευρά. Ο αλβανικός πληθυσμός, ο οποίος σήμερα αριθμεί συνολικά σχεδόν 6.000.000 στην Αλβανία, στο Κοσσυφοπέδιο, στο Μαυροβούνιο και στην πρώην ∆ημοκρατία της Μακεδονίας, θα έχει γίνει τουλάχιστον ισάριθμος με τον ελληνικό πληθυσμό.”

Το Έθνος διατρέχει κίνδυνο

Η Τουρκία μας απειλεί με πόλεμο και η ισορροπία δυνάμεων αλλάζει δραματικά και στο σημείο αυτό ασφαλώς και έχουν ευθύνη οι κυβερνήσεις, οι οποίες μείωσαν και αποδυνάμωσαν τις Ένοπλες Δυνάμεις μας και μάλιστα σημαντικά τα τελευταία χρόνια λόγω της πολιτικής των μνημονίων και της περικοπής των δαπανών. Το ακόμη χειρότερο όμως από το να δεχθούμε μία τουρκική επίθεση και να χάσουμε έναν πόλεμο, είναι να γίνουμε ένα “βιλαέτι” της Τουρκίας χωρίς πόλεμο γιατί εκεί πορεύονται τα πράγματα. Η Τουρκία αναβαθμίζει συνεχώς την επιθετική της ισχύ και σε πρόσφατη συνέντευξή μου στην εφημερίδα “Εμπρός”, σε ερώτημα σχετικά με την εγκατάσταση του πυραυλικού συστήματος S-400 στην Τουρκία, είπα τα εξής:

“Θα είναι πράγματι τραγική η θέση της Ελλάδος εάν η Άγκυρα αποκτήσει τους S-400. Ασφαλώς και τίθεται σε κίνδυνο η άμυνά μας προς ανατολάς και η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να κινηθεί αποφασιστικά και σθεναρά για να εμποδίσει την εξέλιξη αυτή. Έχω όμως την γνώμη ότι ο Ερντογάν παίζει περίεργα παιχνίδια, προκειμένου να εξασφαλίσει περισσότερα ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ. Δυστυχώς, το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδος σε αντίθεση με τον Ερντογάν δίνει τα πάντα, χωρίς να παίρνει τίποτε.”

Με αφορμή την προμήθεια του συστήματος S-400 της Τουρκίας από την Ρωσία τίθεται ένα σοβαρό γεωπολιτικό ζήτημα, το ζήτημα των σχέσεων Άγκυρας – Μόσχας. Εάν η Τουρκία επιτύχει μία ειλικρινή και σε βάθος συμμαχία με την Ρωσία, τότε η θέση της Ελλάδος θα καταστεί εξαιρετικά δυσχερής. Από την πλευρά πάλι της ελληνικής κυβερνήσεως και συγκεκριμένα της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπάρχει τα τελευταία χρόνια μία προκλητικά αντιρωσική πολιτική, η οποία σπρώχνει την Άγκυρα στην αγκαλιά της Μόσχας! Εάν η Τουρκία διαρρήξει οριστικά τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και την Δύση, τότε δεν θα έχει καμία δέσμευση να διεκδικήσει από την Ελλάδα πλήρη κυριαρχία σε Κύπρο και Αιγαίο και μελλοντικά γιατί όχι και στην Θράκη. Εκτός εάν υπάρχουν κάποιοι αφελείς (αφελείς ή πληρωμένοι προδότες;), οι οποίοι να πιστεύουν ότι χάριν της Ελλάδος η Ουάσιγκτον θα διακινδυνεύσει έναν πόλεμο με Τουρκία και Ρωσία.

Η Μεγάλη Ιδεά ζει μέσα μας

Τα γεωπολιτικά δεδομένα για την Πατρίδα μας είναι εξαιρετικά δυσμενή και για τον λόγο αυτό φαντάζει παραλογισμός να πιστεύουμε ακόμη, που πιστεύουμε εμείς οι Χρυσαυγίτες, στην Μεγάλη Ιδέα! Υπήρχε όμως μεγαλύτερος παραλογισμός να πιστεύει κανείς πριν 200 χρόνια ότι οι ραγιάδες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας όχι μόνον θα ελευθερωθούν, αλλά θα μπορούσαν, εάν δεν υπήρχε η προδοσία των “συμμάχων” και ο διχασμός, να φτάσουν στο σημείο να γίνουν μία Αυτοκρατορία; Για το θέμα αυτό για την πίστη στην Μεγάλη Ιδέα με τα σημερινά δυσμενή δεδομένα είπα σε πρόσφατη συνέντευξή μου και με τα λόγια αυτά τελειώνω το κείμενο αυτό:

“Ασφαλώς και πιστεύω στην Μεγάλη Ιδέα. Οι ιδέες δεν πεθαίνουν μετά από μία ήττα ακόμη και μεγάλη. Δεν πέθανε η Μεγάλη Ιδέα στην προκυμαία της Σμύρνης και εάν σήμερα πράγματι γεωπολιτικά δεδομένα δεν ευνοούν την υλοποίησή της αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να πάψουμε να πιστεύουμε σε αυτήν. Θυμίζω ότι στα 1820 Ελλάδα δεν υπήρχε παρά μόνον ένα έθνος υποδουλωμένο σε μια μεγάλη αυτοκρατορία και μέσα σε 100 μόλις χρόνια, στα 1920, ο ελληνικός στρατός ευρίσκετο τροπαιοφόρος στην Μικρά Ασία και ήμασταν μια ανάσα πριν την πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας!