Αρχίζει ο αποδεκατισμός της ελληνικής μικρομεσαίας επιχείρησης

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Τον αποδεκατισμό της ελληνικής μικρομεσαίας επιχείρησης και την εξαφάνιση της πραγματικής οικονομίας, ή καλύτερα, την παράδοσή της στα ξένα χέρια μέσω των δήθεν ξένων επενδυτών, θα σημάνει η έναρξη της λειτουργίας της πλατφόρμας του εξωδικαστικού συμβιβασμού ρύθμισης οφειλών που τίθεται σε εφαρμογή από την Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017. Σύμφωνα με τους τραπεζίτες και τα πάντα πρόθυμα παπαγαλάκια τους που τους υπηρετούν πιστά, η εφαρμογή του εξωδικαστικού μηχανισμού βάζει τέλος στους στρατηγικούς κακοπληρωτές και θα φέρει στο φως όλες οι καταθέσεις, προκαλώντας «στριπτίζ» για τους καταθέτες. Άλλωστε οι τραπεζίτες διαρρέουν με νόημα ότι το ενδιαφέρον θα στραφεί στις επιχειρήσεις που δεν θα υποβάλλουν αίτηση ένταξης στην ηλεκτρονική πλατφόρμα, καθώς κάτι θα έχουν να κρύψουν, όπως επισημαίνουν με νόημα. Κι εδώ κρύβεται η παγίδα. Για να μπει στον εξωδικαστικό συμβιβασμό κάποιος που έχει επιχειρηματικό δάνειο, θα πρέπει να αναγνωρίσει πλήρως την οφειλή που λέει η τράπεζα ότι έχει προς αυτήν, δηλαδή μαζί με τις παράνομες χρεώσεις, τα πανοτόκια και όλα τα άλλα. Αν όμως ο δανειολήπτης επιχειρηματίας καταλάβει την παγίδα που του στήνουν οι τράπεζες και αρνηθεί να μπει στον εξωδικαστικό συμβιβασμό, τότε οι τραπεζίτες μας λένε αυτομάτως ότι αυτός κάτι έχει να κρύψει.
Το στοιχείο που σήμερα προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού από το νομοθετικό πλαίσιο είναι οι καταθέσεις που έχει σήμερα ο μέτοχος μιας εταιρείας, ενώ η εταιρεία του βρίσκεται ένα βήμα πριν ρίξει το «μεγάλο κανόνι». Πριν από το λουκέτο δηλαδή. Ο νόμος 4469/2017 που αναφέρεται στον εξωδικαστικό μηχανισμό, και συγκεκριμένα το άρθρο 5 του νόμου, ορίζει ρητά ότι η αίτηση συνοδεύεται υποχρεωτικά και από:
α) Τον κατάλογο των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη µε αναφορά στην εκτιµώµενη εμπορική αξία τους, έτσι ώστε να μπορεί να προσδιορισθεί η αξία ρευστοποίησης της περιουσίας του,
β) Την πλήρη περιγραφή των βαρών και λοιπών εξασφαλίσεων (είδος βάρους ή εξασφάλισης, πιστωτής, ασφαλιζόμενο ποσό, σειρά, Δημόσιο ( βιβλίο) που είναι εγγεγραμμένα επί των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη,
γ) πλήρη στοιχεία κάθε συνοφειλέτη (επωνυμία, πλήρη διεύθυνση, Α.Φ.Μ., τηλέφωνο, ηλεκτρονική διεύθυνση).
Αλλά τώρα, με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, όπως παραδέχονται οι ίδιοι, οι τραπεζίτες αποκτούν πλέον ένα σημαντικό νομικό εργαλείο για να κυνηγήσουν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Δηλαδή αυτούς που βλέπουν ότι οι τράπεζες τους στήνουν παγίδα για να τους αρπάξουν την ίδια τους την εταιρεία, σε περίπτωση που οι επιχειρηματίες δεν δεχτούν την μη εκκαθαρισμένη από παράνομες χρεώσεις οφειλή που τους λέει η τράπεζα. Και θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι αυτοί είναι επιχειρηματίες, οι οποίοι φρόντισαν να πάρουν δάνειο από την απέναντι την τράπεζα, στην οποία δεν εμφανίζονται οι καταθέσεις που έχουν σε άλλη τράπεζα. Μέχρι σήμερα οι τράπεζες απέφευγαν τις διαδικασίες έκδοσης διαταγών πληρωμών με σκοπό την κατάσχεση εις χείρας τρίτων, καθώς ήταν μια πολυδάπανη διαδικασία ενώ το αποτέλεσμα ήταν αμφίβολο αν θα έφερνε τα προσδοκώμενα. Το νομικό περιβάλλον αλλάζει πλήρως με το νόμο 4496/2017 καθώς ορίζει ότι η ένταξη προς ρύθμιση οφειλών πρέπει ο ενδιαφερόμενος να προσκομίσει όλα τα περιουσιακά του στοιχεία και κυρίως τις καταθέσεις. Οι τράπεζες, με την εφαρμογή του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών θα περιορίσουν το πεδίο αναζήτησης των στρατηγικών κακοπληρωτών με αποτέλεσμα το προσωπικό των τραπεζών να μπορεί να ασχοληθεί με τις υποθέσεις εκείνες που πράγματι έχουν περιεχόμενο και προπαντός αξία.
Αυτό που έχουμε να πούμε εμείς για όλα αυτά για τα οποία προσπαθούν να μας πείσουν οι τραπεζίτες και τα πάντα πιστά παπαγαλάκια τους είναι ότι τις γενικολογίες των τραπεζικών στελεχών θα μπορούσε κάποιος να τις παρομοιάσει με το, φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Θα έπρεπε πρώτα να πουν ανοιχτά και να παραδεχτούν αυτό που ξέρουν όλοι. Ότι οι στρατηγικοί κακοπληρωτές – είναι όπως έχουμε πει και θα λέμε συνέχεια – τα φιλαράκια των τραπεζιτών. Τα οποία φρόντισαν πριν την εφαρμογή του ν. 4469/17 για των εξωδικαστικό συμβιβασμό να ανακεφαλαιοποιήσουν τα κόκκινα δάνεια που είχαν – και τα οποία ήταν πολλά – και να χρηματοδοτηθούν εκ νέου από τις ίδιες τις τράπεζες από τις οποίες πήραν δάνεια, αλλά δεν τα πλήρωσαν ποτέ. Οι υπόλοιποι επιχειρηματίες, που είναι ένα βήμα πριν τον γκρεμό της χρεοκοπίας για χρέη προς το δημόσιο, θα τρέξουν να ρυθμίσουν, διότι θα κουρευτούν οι προσαυξήσεις και τα πρόστιμα που τους χρέωσαν. Όσο για τις τράπεζες, καρφί δεν τους καίγεται. Γι’ αυτό και ο νόμος έχει ισχύ ως τις 31.12.2018. Το τι θα κάνουν οι τράπεζες μετά και πόσες θα υπάρχουν μέχρι τότε, κανείς δεν μας το έχει πει μέχρι σήμερα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Περιμένουμε ακόμα να δούμε πότε θα ανοίξουν τα στόματα των πολιτικών για την παράνομη είσπραξη της εισφοράς του ν. 128/75 που παίρνουν οι τράπεζες από τον δανειολήπτη για να το καταβάλουν στο δημόσιο, αλλά αυτά τα χρήματα δεν καταλήγουν ποτέ στο δημόσιο. Ποιος θα βγει να πει πού είναι αυτά τα δις και πού έχουν πάει, τα οποία τα στερείται ο Έλληνας πολίτης και από πάνω τον κατηγορούν ότι έχει και δεν πληρώνει; Να μας απαντήσει ο διοικητής της ΤτΕ. Αν μπορεί βέβαια.