Από την Ευρώπη των λαών, στην Ευρώπη των τραπεζιτών

Όταν οι πρωτοπόροι οραματιστές πολιτικοί όπως ο Αντενάουερ και ο Τσόρτσιλ εργάζονταν πυρετωδώς για τη δημιουργία μιας πρώιμης μορφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το έκαναν για να ζήσουν ειρηνικά και με ευημερία οι κάτοικοι της πολύπαθης Ευρώπης, που είχε γνωρίσει τη φρίκη δύο παγκοσμίων πολέμων που εξελίχθηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους στα εδάφη της. Σήμερα , παραπάνω από μισό αιώνα αργότερα, το όραμα αυτών των ανθρώπων έχει χαθεί και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θυμίζει σε τίποτα την Ευρώπη των λαών, καθώς έχει μετασχηματιστεί στην Ευρώπη των τραπεζών. Ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει για να υπηρετεί τις τράπεζες εις βάρος των λαών.

Δεν είναι τυχαίο ότι πρόσφατα ο Κλάους Ρέγκλινγκ ανακοίνωσε ότι ότι ο μηχανισμός που προΐσταται, ο ESM, θα αναλάβει ρόλο για την επίλυση των προβληματικών τραπεζών εντός της ένωσης. Έτσι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας καθίσταται πανίσχυρος καθώς θα μπορεί να σχεδιάζει, να διαπραγματεύεται και να παρακολουθεί τα προγράμματα οικονομικής στήριξης για τα κράτη-μέλη. Ο κ. Ρέγλινγκ δεν έκρυψε ότι βασικός του στόχος είναι η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, όπου θα δημιουργηθεί ένα σύστημα εγγύησης των καταθέσεων. Με άλλα λόγια και επίσημα εγκαταλείπεται οριστικά η Ευρώπη των λαών. Οι μηχανισμό και οι υπηρεσίες της Ε.Ε. Θα υπηρετούν τη λεγόμενη τραπεζική ένωση, που θα σημαίνει περισσότεροι πλειστηριασμοί και κατασχέσεις και φυσικά οι τράπεζες θα είναι πλέον και επίσημα υπεράνω του νόμου και θα ελέγχονται μόνο από τον ESM και όχι από τις εθνικές αρχές.

Με αυτές τις κινήσεις οι Ευρωπαίοι θέλουν να καταστείλουν εν τη γέννεση τους οποιαδήποτε αντίσταση από κάποιο-κράτο μέλος που θα αμφισβητήσει την κυριαρχία του τραπεζικού συστήματος. Δεν αποκλείεται την ιδέα για την ολοκλήρωση με αυτόν τον τρόπο της τραπεζικής ένωσης να την έδωσε η διαφαινόμενη αντίδραση της Ιταλίας στους σφιχτούς δημοσιονομικούς κανόνες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι Ιταλοί εμφανίζονται αποφασισμένοι να μην δεχτούν την πολυετή ύφεση και τη διαρκή λιτότητα, που θέλουν να τους επιβάλλουν οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών, καθώς γνωρίζουν ότι έτσι θα καταστραφεί η πραγματική οικονομία και θα συρρικνωθεί το εισόδημα των πολιτών. Έτσι, λοιπόν, οι Ιταλοί αποφάσισαν πως προτεραιότητα έχει το εθνικό συμφέρον της χώρας και όχι οι τράπεζες και η Ευρώπη προκαλώντας πανικό στις Βρυξέλλες, καθώς στον προϋπολογισμό θα συμπεριλαμβάνονται φορολογικές ελαφρύνσεις και όχι οι δημοσιονομικοί κανόνες και ο στόχος για έλλειμμα της τάξης του 35% του ΑΕΠ, που πλήττουν την ανάπτυξη.

Η αντίσταση στην Ευρώπη των τραπεζών πρέπει να είναι καθολική και μαζί με την Ιταλία και την Ισπανία να συνασπιστούν και άλλες χώρες. Δυστυχώς, η Ελλάδα με την κυβέρνηση, αλλά και τη αξιωματική αντιπολίτευση που διαθέτει είναι γαντζωμένη στο άρμα των τραπεζών και εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και όχι του λαού. Μια πολιτική αλλαγή είναι πιο επιβεβλημένη από ποτέ, για αυτό στις εκλογές ο ψηφοφόρος πρέπει να φανεί ιδιαίτερα προσεκτικός, να μην κάνει την πλάκα του, ούτε να βγάλει το άχτι του, αλλά να κοιτάξει το συμφέρον της πατρίδας.