Αμετανόητοι και ανάλγητοι οι πολιτικοί της χώρας

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Το ότι το πολιτικό σύστημα αυτοεξυπηρετείται και κοιτάζει πάντα τη δική του επιβίωση εις βάρος των υπερφορολογούμενων πολιτών αυτής της χώρας, το ξέρουμε. Και το ξέρουν και οι ίδιοι οι πολιτικοί. Αλλά θα περιμέναμε κάποια στιγμή να σταματήσουν να το κάνουν  τόσο ξεδιάντροπα. Ακριβώς επειδή οι πολίτες το γνωρίζουν πολύ καλά πλέον. Αλλά το πολιτικό μας σύστημα δεν καταλαβαίνει από φοβέρες. Δεν φοβάται. Αντιστέκεται. Δεν φοβάται τους πολίτες. Γιατί ξέρει πολύ καλά ότι τους έχει στο τσεπάκι του. Τι κι αν όλες οι έρευνες καταγράφουν, με αυξανόμενη μάλιστα τάση, την απογοήτευση των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς και τα κόμματα, αλλά και σε μια σειρά θεσμούς; Τι κι αν η κρίση και η διαχείρισή της διαχρονικά από το πολιτικό σύστημα, επέφερε ένα βαθύτατο ρήγμα στη σχέση της κοινωνίας με την πολιτική; Οι πολιτικοί μας, αντί να προσπαθούν να περιορίσουν αυτό το διαρκές πλέον έλλειμμα αξιοπιστίας, που ναρκοθετεί τα θεμέλια του δημοκρατικού συστήματος, συνεχίζουν τις ίδιες αδιαφανείς και προβληματικές πρακτικές του παρελθόντος. Πριν από λίγο καιρό είχαμε την τροπολογία για να δοθούν αναδρομικά στους εκπαιδευτικούς που ήταν αποσπασμένοι στα γραφεία υπουργών και βουλευτών. Κανένας βουλευτής δεν αντέδρασε σε αυτή την τροπολογία, γιατί όλοι ήθελαν να κρατήσουν βολεμένα και εις βάρος των πολιτών που πληρώνουν τεράστιους φόρους, τα δικά τους παιδιά. Η τροπολογία αποσύρθηκε τελικά, όχι λόγω αντιδράσεων των βουλευτών και των κομμάτων, αλλά επειδή αποκαλύφθηκε, βγήκες στη δημοσιότητα και προκάλεσε σοβαρότατες αντιδράσεις που εκφράστηκαν κυρίως στο μοναδικό δημοκρατικό μέσο που έχουν οι πολίτες για να εκφράσουν την οργή τους. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τώρα έχουμε μια νέα σοβαρή περίπτωση. Την τροπολογία που ψηφίστηκε σε άσχετο νομοσχέδιο – και μάλιστα εδώ και πολύ καιρό – για την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για βουλευτές, υπουργούς, περιφερειάρχες, δημάρχους και κρατικά στελέχη. Κάτι που αποκαλύφθηκε μόλις χθες και αποτελεί ένα ακόμα δείγμα αυτής της ανάλγητης πρακτικής. Κι ας πετάει κάποιες δικαιολογίες ο πρόεδρος της βουλής – που κανονικά θα έπρεπε να ντρέπεται – ότι ο νόμος δεν αποτελεί σκάνδαλο και ψηφίστηκε στο πλαίσιο των γενικότερων αλλαγών στα δημόσια οικονομικά. Όμως αντί να εξηγηθεί προκαταβολικά και δημόσια η σκοπιμότητα της ψήφισης αυτού του νόμου, αντίθετα ψηφίστηκε εν κρυπτώ με τη συνήθη διαδικασία μιας τροπολογίας που παρέπεμπε σε άρθρα και διατάξεις που κανείς δεν καταλάβαινε.

Όπως γίνεται κάθε φορά που οποιαδήποτε ρύθμιση που αφορά βουλευτές ή το πολιτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να προκαλεί οργή σε μια  κοινή γνώμη που δέχεται τη μια φοροεπιδρομή μετά την άλλη. Γι αυτό όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και όλα τα κόμματα , όφειλαν να τηρούν τουλάχιστον τα προσχήματα. Δεν το έκαναν όμως και τώρα πληρώνουν το λαϊκισμό που καλλιεργούσαν τόσα χρόνια.

Με όλα τα βάρη και τις αμαρτίες που κουβαλάει το πολιτικό σύστημα, αυτή η συνεχής απαξίωσή του δεν αποτελεί καλό οιωνό για το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Η ενίσχυση των άκρων, οι κάθε λογής λαϊκιστές και σαλτιμπάγκοι τύπου Σώρρα, που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να ανθίσουν, είναι η χειρότερη δυνατή εξέλιξη. Αρκετά πληρώσαμε ως τώρα τις επιλογές διάφορων σωτήρων. Θα είναι τραγωδία για τη χώρα που επαίρεται ότι γέννησε τη Δημοκρατία να επιλέξουν κάποιοι πολίτες να εμπιστευτούν το μέλλον τους σε τέτοια άνθη.

Και βέβαια, δεν είδαμε καμιά σοβαρή αντίδραση, ούτε από τους επαναστάτες βουλευτές της κυβέρνησης, ούτε από τους υπουργούς που υπογράφουν νέα μέτρα και μνημόνια κλαίγοντας με μαύρο δάκρυ, ούτε βέβαια από κανέναν βουλευτή όλων των άλλων κομμάτων. Ένας – δυο είπαν κάτι, αλλά αυτό έγινε γνωστό τώρα που αποκαλύφθηκε η υπόθεση της κατάργησης της εισφοράς αλληλεγγύης στα πολιτικά πρόσωπα. Δεν βγήκαν να ανακοινώσουν την αντίθεσή τους όταν ψηφιζόταν η τροπολογία. Άρα, αντίδραση εκ τους ασφαλούς.

Μόνο έτσι αντιδρούν, όταν αντιδρούν οι βουλευτές. Ποτέ δεν ακούστηκε καμιά αντίδραση για τις μεθόδους και τις παρανομίες των τραπεζών εις βάρος των δανειοληπτών με κόκκινα δάνεια. Όλοι τους μιλούν για διάσωση των τραπεζών. Αλλά για τη διάσωση των δανειοληπτών, ούτε λόγος. Από κανέναν. Αλλά πώς να αντιδράσουν στις τράπεζες όταν τα κόμματά τους έχουν πάρει θαλασσοδάνεια χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις, αλλά με αέρα κοπανιστό, τα οποία μάλιστα δεν πληρώνουν κιόλας; Πώς να αντιδράσουν στις τράπεζες, όταν έχουν πάρει κι αυτοί δάνεια με πολύ ευνοϊκούς όρους που ποτέ δεν δόθηκαν σε οποιονδήποτε άλλο πολίτη; Πώς να αντιδράσουν όταν, μόλις ανακοινωθούν εκλογές, θα τρέξουν κι αυτοί στις τράπεζες για να πάρουν δάνεια με ευνοϊκούς και χαριστικούς όρους, ώστε να χρηματοδοτήσουν τις προεκλογικές τους εκστρατείες;