Αλ. Μητρόπουλος: Πατριωτικό καθήκον όλων η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

1.Το νέο οξύ επεισόδιο μεταξύ κυβέρνησης και δικαιοσύνης εκδηλώθηκε μετά την επίσκεψη Ερντογάν. Η «σύμπτωση» δεν είναι διόλου τυχαία.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, όχι μόνο εξέθεσε τον Έλληνα πρωθυπουργό για την «ανεκπλήρωτη» (και μάλιστα εντός 15ημέρου) υπόσχεση έκδοσης των 8 τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα, υποτιμώντας ή αγνοώντας τη δικαστική οδό που ακολουθείται σε περιπτώσεις έκδοσης, αλλά και έκρινε καλό (πλην των …πρωτότυπων «μαθημάτων» Διεθνούς Δικαίου) να δώσει και μαθήματα δημοκρατίας που προσβάλλουν ευθέως τους Έλληνες δικαστές.

Τη σκυτάλη λοιπόν έλαβε η κυβέρνηση με εμφανή απώλεια ψυχραιμίας, αφού οι αρμόδιοι υπουργοί κατέκριναν, με οξύτητα και προκαταβολικά, τους δικαστές για υποθέσεις που εκκρεμούν στο στάδιο των διασκέψεων ή για άλλες που δεν έχουν καν ακόμη παραπεμφθεί στον φυσικό δικαστή λόγω άσκησης νόμιμων δικονομικών δικαιωμάτων εκ μέρους των εμπλεκομένων.

Την «αφορμή» που χρειαζόταν, την έδωσαν οι ενστάσεις των δικαστικών λειτουργών για τον αντισυνταγματικό τρόπο του περιεχομένου και της διαδικασίας του «πόθεν έσχες», που αδιαλείπτως υποβάλλουν κάθε χρόνο.

Γιατί η συγκρότηση της αρμόδιας Επιτροπής κατά πλειοψηφία από διορισμένους από τον υπουργό δημοσίους υπαλλήλους, είναι προφανές, ακόμη και για τον πρωτοετή φοιτητή της Νομικής, ότι προσβάλλει την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και τη διάκριση των εξουσιών. Οι υπάλληλοι που δίνουν λόγο στον εκάστοτε υπουργό, θα αποτελούν, στην περίπτωση αυτή, το «μακρύ χέρι» της εκτελεστικής εξουσίας για τον έλεγχο της δικαστικής, ακόμη και με ασήμαντη αφορμή.

Επομένως οι δικαστές, προασπιζόμενοι την ανεξαρτησία τους, προασπίζονται το κύρος της δικαιοσύνης, τη διάκριση των εξουσιών και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τι πιο φυσικό για κάθε δημοκρατικό λειτουργό να αρνηθεί τη σκόπιμη και προφανή αυτή ρύθμιση!

Παρέπεται ότι, σε περίπτωση που η κυβερνητική ρύθμιση κριθεί αντισυνταγματική, η παρούσα κυβέρνηση θα έχει λάβει άλλο ένα επίσημο πιστοποιητικό αντισυνταγματικής δράσης. Αυτοί που διακήρυσσαν urbi et orbi ότι είναι «κάθε λέξη του Συντάγματος»…

2.Αλλά αυτός ο αντισυνταγματικός κατήφορος ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένος.

Το καλοκαίρι του 2015, μετά την υπογραφή του τρίτου γενικευμένου και ανακεφαλαιωτικού Μνημονίου, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τις «εκκαθαρίσεις» των διαφωνούντων, ο κ.Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του διακήρυξε «όταν δεν θέλουμε τους «stars» αλλά τους «ταλιμπάν» του προγράμματος». Και αυτό αποδείχθηκε στην πράξη, αφού οι «διορισμένοι» (ως επί το πλείστον) βουλευτές ψηφίζουν σαν ένα σώμα ό,τι έρχεται γραμμένο από τους δανειστές, συνήθως μάλιστα χωρίς καν να το αναγνώσουν, όπως άλλωστε καταφαίνεται από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους.

Το να ψηφίζουν όμως τις διατάξεις των ακραία νεοφιλελεύθερων και εξώφθαλμα αντισυνταγματικών νόμων (με τους οποίους θα ζήσει η πατρίδα μας για το αόριστο μέλλον, αν δεν γκρεμιστεί το μνημονιακό οικοδόμημα) σημαίνει ότι έχουν συμβιβαστεί πλήρως με την ιδέα να ζήσουν …αρμονικά με την αντισυνταγματική μνημονιακή «κανονικότητα», δηλαδή:

-με την καταστροφή του Κοινωνικού Κράτους παρά τις προβλέψεις και τις εγγυήσεις του Συντάγματος,

-με την εξαΰλωση της οικογενειακής περιουσίας και τη ρευστοποίηση του υλικού και άυλου πλούτου της πατρίδας παρά τη συνταγματική τους προστασία,

-με την κατάργηση του μικρο-ιδιοκτητικού τρόπου παραγωγής παρά τις συνταγματικές προβλέψεις για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και την πραγμάτωση της οικονομικής ελευθερίας,

-με την ελαστικοποίηση των Εργασιακών Σχέσεων παρά τις περί του αντιθέτου εγγυήσεις του συνταγματικού χάρτη,

-με την «επιδοματοποίηση» των συντάξεων παρά τη ρητή εγγύησή τους από τον συνταγματικού χάρτη,

-με τον κατατρεγμό των πολυμελών οικογενειών και την αναγκαστική μετανάστευση των νέων παρά τις ρυθμίσεις για την προστασία της οικογένειας, της νεότητας και της ανθρώπινης δημιουργίας.

3.Σ’αυτόν όμως τον ολισθηρό αντισυνταγματικό δρόμο, μετά την πλήρη ενσωμάτωση της νομοθετικής λειτουργίας στην εκτελεστική, αρνείται (κατά ένα μεγάλο μέρος) να συμβαδίσει και η δικαστική λειτουργία!

Γνωρίζει άλλωστε πολύ καλά ότι υπάρχουν και τα άρθρα 134 και 134Α του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με τα οποία τιμωρείται με βαριές ποινές όποιος επιχειρήσει να μεταβάλλει το πολίτευμα του κράτους ή όποιος προσπαθεί να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό το δημοκρατικό πολίτευμα ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος. Μεταξύ αυτών, κατά το άρθρο 134Α περ.ε ΠΚ, είναι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών και σύμφωνα με την περ.ζ η αρχή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. Σε αυτές τις περιπτώσεις μάλιστα, είναι επιλήψιμες ακόμη και οι προπαρασκευαστικές ενέργειες!

Είναι, ως εκ τούτου, πρώτιστο εθνικό, κοινωνικό, πολιτικό και συνταγματικό καθήκον η διαφύλαξη ως «κόρην οφθαλμού» της διάκρισης των λειτουργιών εκ μέρους των δικαστών και η άρνησή τους να μεταβληθεί η δικαιοσύνη σε αντισυνταγματική μνημονιακή θεραπαινίδα, όπως έχει μεταλλαχθεί η νομοθετική λειτουργία.

4.Γι’αυτό και αξίζουν τον δημόσιο έπαινο και την ευγνωμοσύνη όλων των πολιτών οι σεμνές, αλλά κατηγορηματικές και τεκμηριωμένες, αναγκαστικές παρεμβάσεις του ευπατρίδη Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας κ.Νίκου Σακελλαρίου που διασώζει τον σεβασμό του Συντάγματος και την αξιοπρέπεια του λειτουργήματος και δίνει ακόμη νόημα στη θεμελιώδη αρχή της διάκρισης των λειτουργιών.

Όλοι θυμόμαστε άλλωστε την προ μηνών τοποθέτησή του, όταν, επ’ευκαιρία παρόμοιων αντισυνταγματικών κυβερνητικών τοποθετήσεων, διακήρυξε -μεταξύ των άλλων- ότι θα ήταν πολύ βλαπτικό για το νομικό μας σύστημα, για την κοινωνία, τη δημοκρατία και το έθνος, αν επιχειρηθεί συνταγματική αναθεώρηση υπό συνθήκες πλήρους ετερονομίας και απώλειας μεγάλου μέρους της κυριαρχίας της χώρας.

Και τέτοιες τοποθετήσεις δεν συγχωρούνται εύκολα από το μπλοκ των μνημονιακών δυνάμεων! Εξ ου η οργή και οι επιθέσεις τής αντισυνταγματικώς ενοποιημένης κατ’ουσίαν, εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, που απλώς λειτουργούν εν τοις πράγμασι ως εκπρόσωπος των δανειστών.

Για την ΕΝΥΠΕΚΚ

Ο Πρόεδρος

Αλέξης Π. Μητρόπουλος