Αλ. Μητρόπουλος: Να ερωτηθεί ο λαός για τη Μακεδονία μας

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

1.Ο ευρωπαϊκός (κυρίως ο γερμανικός) Τύπος γράφει για τις πιέσεις που δέχεται η Ελλάδα να τερματίσει γρήγορα τη διαμάχη με το κρατίδιο των Σκοπίων, να αναγνωρίσει την υπάρχουσα πραγματικότητα και να δεχτεί την εμβληματική λέξη «Μακεδονία» ως επίσημη, erga omnes, ονομασία του, όπως άλλωστε έχει αναγνωριστεί από 138, μέχρι σήμερα, κράτη του ΟΗΕ.

Στην Αθήνα «επιδαψιλεύουν» έναν πρόσθετο προσδιορισμό, όχι υποχρεωτικά γεωγραφικό, σύμφωνα με τη γραμμή υποχώρησης (έναντι της απόφασης του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών το 1992) που είχε χαράξει προ δεκαετίας η τότε κυβέρνηση στο βέτο της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι.

Εν τούτοις, στην Ελλάδα όλη σχεδόν η δημοσιολογία ασχολείται με τις συσκέψεις και τις «επιθυμίες» τού κυβερνητικού συνασπισμού προσπαθώντας να δημιουργήσουν την εντύπωση μιας ατμόσφαιρας εργώδους προβληματισμού και αυτοπροσδιορισμού…

Ενώ όλος ο κόσμος δηλαδή γνωρίζει ότι οι αμερικανοί και το ΝΑΤΟ επείγονται μέχρι την καλοκαιρινή Σύνοδο να εντάξουν στη Συμμαχία και ύστερα στην ΕΕ το τεχνητό, πολυφυλετικό και πολυεθνικό γειτονικό κρατίδιο (γι’αυτό άλλωστε επείγονται να αρθεί το ελληνικό βέτο), εμείς στην ενδοχώρα προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τους πολίτες ότι δήθεν διαπραγματευόμαστε, ενώ σχεδόν όλα έχουν συμφωνηθεί…!!

Πρόκειται περί της γνωστής τακτικής τής απόκρυψης τής σκληρής πραγματικότητας και της δημιουργίας μιας ψευδαίσθησης …αυτονομίας, ενός τεχνητού κλίματος ανεξαρτησίας..,  για να φανεί η παραχώρηση του πανάρχαιου ελληνικού ονόματος της Μακεδονίας ως αποτέλεσμα διεργασίας εσωτερικής περίσκεψης και έκφρασης τού εθνικού μας συμφέροντος στον παρόντα χρόνο.

Είχαμε από ετών επισημάνει ότι σε περιόδους εθνικής αδυναμίας, όταν δηλαδή η πατρίδα βρίσκεται υπό κηδεμονία και το Κοινοβούλιο έχει μεταβληθεί σε μηχανισμό επικύρωσης αποφάσεων (με κατεπείγουσα μάλιστα διαδικασία) που επιβάλλουν ξένοι, το ένστικτο αυτοσυντήρησης θα υπαγόρευε να μην λαμβάνονται αποφάσεις, τουλάχιστον για εθνικά ζητήματα, όπου διακυβεύονται υπαρκτικά στοιχεία τού εθνικού μας σχηματισμού. Η στοιχειώδης λογική υπαγορεύει ότι σε συνθήκες πλήρους (σχεδόν) ετερονομίας επί των κρίσιμων θεμάτων προέχει η αυτοσυντήρηση. Γιατί ένα δέσμιο κράτος μόνο σε παραχωρήσεις μπορεί να υποχρεωθεί, μόνον εθνικούς ακρωτηριασμούς είναι δυνατόν να υποστεί, αφού βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους κηδεμονίας.

Το ζήτημα άλλωστε της διαφοράς μας με το κρατίδιο των Σκοπίων δεν αφορά μόνον το κρίσιμο θέμα της ονομασίας, αλλά και τον προσδιορισμό τής εθνοτικής του προέλευσης, της φυλετικής του συγκρότησης, της γλωσσικής του καταγωγής, καθώς και την προέλευση, οικειοποίηση και διαχείριση των εθνικών του συμβόλων κ.λπ., από τα οποία, σε συνδυασμό με το όνομα, μπορεί να προκύψουν στο μέλλον κινήσεις αλυτρωτικού χαρακτήρα.

Είναι επομένως ζήτημα συνολικής ταυτότητας ενός τεχνητού κρατιδίου που εμφανίστηκε να διεκδικεί, κυρίως μετά τη βίαιη διάλυση της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, υλικό, πνευματικό και ιστορικό χώρο τού πανάρχαιου δικού μας εθνικού σχηματισμού.

2.Για την «ωρίμανση» όμως του ζητήματος των Σκοπίων, δεν ευθύνεται μόνο ο πολύπλευρος εξωτερικός παράγοντας, αλλά και η ονείρωξη των δυνάμεων του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Η άρχουσα τάξη, χωρίς να έχει συγκροτήσει ποτέ μια μόνιμη εθνική στρατηγική, προέβαλλε επί σειρά ετών, μετά τη διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού και της αυτοδιαχειριζόμενης γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας, το επιχείρημα ότι με την οικονομική μας διείσδυση θα καθιστούσαμε το τεχνητό κρατίδιο των Σκοπίων «προτεκτοράτο» της Ελλάδας.

Εν τέλει η οικονομική …απόβαση πραγματοποιήθηκε άναρχα και ασύντακτα, όπως συνήθως πράττει η ελληνική άρχουσα τάξη και αντί της προσέγγισης με το γειτονικό κρατίδιο, φούντωσε ο εθνικισμός, ο αλυτρωτισμός και ο διεκδικητισμός συμβόλων, ιστορικών προσώπων, περιόδων και εδαφών εις βάρος τού ελληνικού κράτους.

Έτσι φτάσαμε στην απόφαση των πολύπειρων πολιτικών αρχηγών Κων/νου Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου, Κων/νου Μητσοτάκη κ.λπ. να αποκλείσουν την αναγνώριση των Σκοπίων με ονομασία που θα εμπεριέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του.

Έκτοτε η πατρίδα μας αποδυναμώθηκε και τέθηκε υπό διαρκή κηδεμονία από την τριαρχία των δανειστών και μέρα με τη μέρα μεταπίπτει σε δευτερεύουσα-συμπληρωματική οικονομία και κοινωνία σε σχέση με τις άλλες χώρες τής ΕΕ. Δηλαδή οι επικυρίαρχες δυνάμεις προετοιμάζουν τη «μετάπτωση» της χώρας στη ζώνη της ευρωπαϊκής περιφέρειας, σύμφωνα άλλωστε και με τη διακηρυγμένη πλέον στρατηγική τής «περιφερειοποίησης» της ΕΕ («των πολλών ταχυτήτων») που με ομόκεντρους κύκλους διαφορετικού θεσμικού, οικονομικού και κοινωνικού κεκτημένου θα συγκροτούν την ΕΕ.

Μέσα σ’αυτό το κλίμα των διαρκών υποχωρήσεων, το όνομα του κρατιδίου θα εμπεριέχει (και μάλιστα με πλούσιο αλυτρωτικό υπόβαθρο και περιεχόμενο) τον όρο «Μακεδονία», πολύ περισσότερο που η Βουλγαρία, με την κυριαρχία του ΝΑΤΟϊκού κ.Μπορίζοφ, δεν φαίνεται να προβάλλει αντιρρήσεις για την ταυτότητα του κρατιδίου λόγω των γνωστών φυλετικών συγγενειών μεγάλου τμήματος των κατοίκων του με το βουλγαρικό έθνος.

3.Αυτή την προδιαγεγραμμένη εξέλιξη δεν είναι δυνατόν να την δεχτούν οι Έλληνες απανταχού της γης. Εάν επικυρωθεί μια τέτοια συμφωνία, θα καταγραφεί ως ένας ακόμη ακρωτηριασμός τού εθνικού μας σχηματισμού.

Το κλίμα του ΑΠΟ-εθνισμού και του «ρεαλισμού», που διαπερνά μεγάλο μέρος των μνημονιακών δυνάμεων, δεν θα κυριαρχήσει ποτέ στις λαϊκές συνειδήσεις γιατί όλοι οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να σταματήσει αυτός ο θεσμικός, κοινωνικός και εθνικός κατήφορος τής διαρκούς συρρίκνωσης και της παραχώρησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που ο παρών συσχετισμός δυνάμεων μάς επιφυλάσσει.

Επομένως -και επειδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος έκφρασης τής λαϊκής συνείδησης- το ζήτημα πρέπει να τεθεί με ένα απλό και εύληπτο ερώτημα στον ελληνικό λαό.

Η μνημονιακή πολιτική τάξη έχει, άλλωστε, πρόσφατη εμπειρία δημοψηφισμάτων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έθεσε στον ελληνικό λαό προ δυόμισι ετών το ζήτημα της αποδοχής ή όχι του πακέτου Γιούνκερ, για να έρθει ασφαλώς, μετά από λίγες μέρες, να αναιρέσει την ετυμηγορία του και να φέρει το τρίτο γενικευμένο και ανακεφαλαιωτικό υπερΜνημόνιο που εφαρμόζει με τόση επιμέλεια και …ευλάβεια ώστε να θεωρείται η καλύτερη και περισσότερο υπάκουη μνημονιακή κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!

Για την ΕΝΥΠΕΚΚ

Ο Πρόεδρος

Αλέξης Π. Μητρόπουλος