Τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν ότι οι πρόγονοί τους ήταν ήρωες
«Εν αρχή ην ο Πόντος…Εν αρχή ην ο πόνος!
Έτσι τα έχω συνυφασμένα στο μυαλό μου, από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω το ιστορικό φορτίο που «κουβαλά» το όνομα «Πόντος».Θαρρείς και η ίδια η μοίρα μας σκάρωσε λογοπαίγνιο! Πόντος-πόνος! Γιατί σχεδόν όλες οι ιστορίες της γιαγιάς απ την πατρίδα της, απ τον Πόντο, είχαν μέσα πόνο…»
«Οι Νεράϊδες του Πόντου», δεν είναι ένα παραμύθι με νεράϊδες. Δεν είναι ιστορική γνώση, ένα ταξίδι στον χώρο και το χρόνο.
Δεν είναι μοιρολόι και θρήνος για τις αδικοχαμένες ψυχές στον Πόντο. Δεν είναι μήνυμα ελπίδας ότι κι ο πιο ταπεινός άνθρωπος κρύβει μέσα του τόση δύναμη, που είναι ικανή να τον μεταμορφώσει σε ήρωα…
Είναι όλα αυτά μαζί!
«Αυτό
που με έκανε να γράψω το έργο
ήταν η απαράμιλλη ψυχική δύναμη των ηρώων του Πόντου. Οι άνθρωποι αυτοί βίωσαν
απάνθρωπα μαρτύρια, θηριωδίες και τις θυσίες των δικών τους ανθρώπων, ακόμη και
των παιδιών τους. Παρόλα αυτά αναγεννήθηκαν μέσα από τις στάχτες τους και
κατάφεραν να αναστήσουν τις ζωές τους. Έγιναν έτσι το φωτεινότερο παράδειγμα
για εμάς, τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Από όλη αυτή τη μαγική σχεδόν δύναμη απορρέει ο τίτλος “Οι
Νεράιδες του Πόντου”. Κυρίως οι γυναίκες, οι μάνες (που κάποιες απ’ αυτές
έχασαν ακόμη και τρία, τέσσερα παιδιά), οι γιαγιάδες, ως μαγικά πλάσματα βρήκαν
την απίστευτη ψυχική δύναμη να φτιάξουν από τη αρχή τις ζωές και τις οικογένειές
τους!», λέει η συγγραφέας Αγγελική Παμπουκίδου.
Η ίδια με την πολύχρονη εμπειρία της ως εκπαιδευτικός με αφορμή και την επέτειο της Ποντιακής Γενοκτονίας που τιμάται στις 19 Μαϊου, τονίζει:
«Η πολιτεία δυστυχώς έχει δείξει μια απαράδεκτη αδιαφορία για τη
γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολίας. Αυτό το κομμάτι του Ελληνισμού αποτελεί
μια από τις πιο ηρωικές σελίδες της ελληνικής ιστορίας.Τα παιδιά μας πρέπει να
μάθουν ότι οι πρόγονοί τους ήταν ήρωες. Θα ήταν ένα σημαντικό αντιπαράδειγμα
μίσους, μισαλλοδοξίας και ρατσισμού η διδασκαλία αυτής της περιόδου της
ιστορίας. Διδάσκοντας τους μαθητές μας ότι οι πρόγονοί τους κυνηγήθηκαν,
υπέφεραν, ξεριζώθηκαν και σφαγιάστηκαν μόνο και μόνο επειδή πίστευαν σ’έναν
άλλο Θεό, έχουμε παραδώσει το καλύτερο μάθημα αγάπης. Γιατί “αγαπώ”
σημαίνει “σέβομαι το συνάνθρωπό μου, την καταγωγή του, την πίστη του, τη
διαφορετικότητά του”.
Κι αν η πολιτεία δε φροντίζει γι’αυτό το σπουδαίο μάθημα, ας
φροντίσει ο καθένας μας γι’αυτό. Αυτό προσπάθησα κι εγώ»
«Ο ιστορικός απολογισμός δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση»
…
«Η ανάδειξη του Ποντιακού Ελληνισμού, στο τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου, αποτελεί μοναδικό φαινόμενο στην Ιστορία. Και ο ιστορικός απολογισμός δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση. Ο Ελληνισμός χωρίς τους Ποντίους θα ήταν σήμερα πολύ φτωχότερος.
Είναι λοιπόν ώρα να αρχίσουμε ν αναγνωρίζουμε τη συνεισφορά αυτή και να τιμούμε στην πράξη τη μνήμη των περίπου 350.000 Ελλήνων του Πόντου, που έπεσαν θύματα μιας απάνθρωπης γενοκτονίας. Δίδαξαν και διέδωσαν Πολιτισμό, αλλά σφαγιάστηκαν. Διώχτηκαν και ξεριζώθηκαν
Έκαναν τις κοινωνίες τους να ευημερούν, αλλά αντιμετώπισαν την καταστροφή. Όσοι επέζησαν, έγιναν πρόσφυγες σε ξένους τόπους και λησμονήθηκαν από την ίδια την Πατρίδα τους. Όσοι γύρισαν , έφεραν στην Πατρίδα λίγο χώμα, μια εικόνα και ατέλειωτες αναμνήσεις. Όλοι, όπου κι βρέθηκαν , κράτησαν βαθιά την αγάπη τους για την Ελλάδα, που όμως τους πίκρανε. Γιατί κι αυτό είναι αλήθεια.
Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε. Είναι σημαντικό κάθε μέρα ν αναλογιζόμαστε το χρέος που μας βαραίνει. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι λαοί την Ιστορία τους. Η Αγγελική με τη σπουδαία δουλειά της συμβάλλει στην ανάδειξη της ιστορίας, του πολιτισμού και της δικαίωσης του κοινού αγώνα»
Κωνσταντίνος Φωτιάδης Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας του νέου Ελληνισμού.
Εκδόσεις Πηγή www.pigi.gr
