Ένταξη της Διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Θράκης στην διπλωματική ατζέντα της Ελληνικής κυβέρνησης

Επιστολή στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, με την οποία ζητεί την ένταξη της Διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Θράκης  στην διπλωματική ατζέντα της Ελληνικής κυβέρνησης, , απέστειλε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στη Β’ Θεσσαλονίκης, Σάββας Αναστασιάδης.

Όπως εξηγεί σε αυτή ο κ. Αναστασιάδης, To 1994 και το 1998, το Ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε ομόφωνα την αναγνώριση της 19ης Μαΐου και της 14ης Σεπτεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου και της Μικράς Ασίας αντιστοίχως, ξεπληρώνοντας έτσι μέρος του χρέους της Ελληνικής Πολιτείας απέναντι σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους που χάθηκαν άδικα και σε άλλο 1,5 εκατομμύριο που ξεριζώθηκε.

«Το υπόλοιπο αυτού του τεράστιου χρέους η Ιστορία το έχει εναποθέσεις στις δικές μας πλάτες και αφορά τη μετουσίωσή του σε πολιτική και εθνική στρατηγική για τη διεθνοποίηση του θέματος της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από ξένα κοινοβούλια και κυβερνήσεις», προσθέτει ο ίδιος, ζητώντας από τον πρωθυπουργό να εντάξει  στη διπλωματική του ατζέντα το θέμα της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας και να το θέσει ενώπιον πολυμερών διεθνών οργανισμών, Κοινοβουλίων, Κυβερνήσεων ξένων κρατών και να το υποστηρίξει.

«.. με τη βεβαιότητα ότι αν αρχίσει ένας κύκλος αναγνωρίσεων από ξένα κοινοβούλια, η Τουρκία από μια χώρα που διεκδικεί και επιτίθεται, θα μετατραπεί σε μια χώρα που απολογείται και αμύνεται »υπογραμμίζει

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής:

ΘΕΜΑ: Ένταξη της Διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Θράκης  στην διπλωματική ατζέντα της Ελληνικής κυβέρνησης.

Αξιότιμε, κύριε Πρωθυπουργέ,

To 1994 και το 1998, το Ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε ομόφωνα την αναγνώριση της 19ης Μαΐου και της 14ηςΣεπτεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου και της Μικράς Ασίας αντιστοίχως.

Μια πράξη που ξεπλήρωσε μέρος του χρέους της Ελληνικής Πολιτείας απέναντι σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους που χάθηκαν άδικα και σε άλλο 1,5 εκατομμύριο που ξεριζώθηκε, ως αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών επιλογών και έλλειψης στρατηγικής της Αθήνας.

Το υπόλοιπο αυτού του τεράστιου χρέους η Ιστορία το έχει εναποθέσεις στις δικές μας πλάτες και αφορά τη μετουσίωσή του σε πολιτική και εθνική στρατηγική για τη διεθνοποίηση του θέματος της αναγνώρισης της Γενοκτονίας από ξένα κοινοβούλια και κυβερνήσεις.

Και αυτό το χρέος δεν το οφείλουμε μόνο σε εκείνους που έχασαν τις ζωές τους άδικα αλλά και σε όσους ξεριζώθηκαν από τις τρισχιλιόχρονες εστίες τους.

Το οφείλουμε και στις επόμενες γενιές, γιατί μόνο μέσα από μια εθνική στρατηγική προώθησης της αναγνώρισης της Γενοκτονίας διεθνώς, μπορούμε να ενισχύσουμε όχι μόνο την εθνική άμυνα και ασφάλεια της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά να διασφαλίσουμε και τη βιωσιμότητά τους ως κρατών και ως εθνικών σχηματισμών.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Τουρκία έχει επιθετική και επεκτατική στρατηγική εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας.

Αυτό το κάνει γιατί νοιώθει δικαιωμένη για τις γενοκτονίες, μια «δικαίωση» που της ανοίγει διάπλατα το δρόμο για τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της και τον Νεοοθωμανισμό.

Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής στο θέμα της διεθνοποίησης της Γενοκτονίας δεκαετίες τώρα και η φοβική και πολλές φορές ενοχική στάση μας απέναντι σ’ αυτό το τεράστιας και ζωτικής σημασίας ζήτημα, σε συνδυασμό με απαράδεκτες φωνές αμφισβήτησης της Γενοκτονίας ειδικά το τελευταίο διάστημα, ανοίγουν το δρόμο για τις διεκδικήσεις και νομιμοποιούν τον Ερντογάν να μας λέει ότι «Οι Έλληνες έκαψαν τη Σμύρνη».

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Εκφράζοντας, πιστεύω, το αίτημα και την επιθυμία των απανταχού Ποντίων, Μικρασιατών και Θρακιωτών, παρακαλώ να αναλάβετε πρωτοβουλία και να εντάξετε στη διπλωματική σας ατζέντα το θέμα της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας και να το θέσετε ενώπιον πολυμερών διεθνών οργανισμών, Κοινοβουλίων, Κυβερνήσεων ξένων κρατών και να το υποστηρίξετε, με τη βεβαιότητα ότι αν αρχίσει ένας κύκλος αναγνωρίσεων από ξένα κοινοβούλια, η Τουρκία από μια χώρα που διεκδικεί και επιτίθεται, θα μετατραπεί σε μια χώρα που απολογείται και αμύνεται.