«Ουάσιγκτον: Παρέμβαση του κου Δ. Μάρδα σε εισήγηση της κ. Χρ. Λαγκάρντ»
ΦΩΤΟ: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΡΧΕΙΟΥ
O κ. Δημήτρης Μάρδας εκπροσώπησε το Ελληνικό Κοινοβούλιο στην «Παγκόσμια Κοινοβουλευτική Διάσκεψη του Κοινοβουλευτικού Δικτύου», που έλαβε χώρα στις 16 και 17 Απριλίου στην Ουάσιγκτον. Η διάσκεψη οργανώθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Κατά την πρώτη ημέρα της διάσκεψης, οργανώθηκε ειδική συνεδρία με εισηγητές την κα Χρ. Λαγκάρντ Γενική Δ/τρια του ΔΝΤ και τον κ. Τ. Γ. Κιμ, Πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας. Η κ. Λαγκάρντ σημείωσε, εκτός των άλλων, ότι το παγκόσμιο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, αυξήθηκε κατά 40% από το 2008 έως σήμερα!
Σε παρέμβαση του μετά την ομιλία της κ. Λαγκάρντ ο κ. Μάρδας επισήμανε τα εξής: Έχοντας υπόψη τα μη ικανοποιητικά αποτελέσματα της πολιτικής λιτότητας που προτείνει το ΔΝΤ στα κράτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα ελλειμμάτων στο ισοζύγιο πληρωμών και του κρατικού προϋπολογισμού, θα μπορούσε να εφαρμοστεί ένα άλλο μείγμα πολιτικής, που θα συνδύαζε τρεις βασικές πολιτικές: Διαρθρωτικά μέτρα με μια ήπια πολιτική λιτότητας (στη βραχυχρόνια περίοδο) και αυτά σε συνδυασμό με μια επιλεκτική και προσωρινή πολιτική προστασίας της εγχώριας οικονομίας του υπερχρεωμένου κράτους.
Ένας τέτοιος συνδυασμός θα περιόριζε από τη μια πλευρά τις εισαγωγές, ενώ μέσω της προσωρινής προστασίας της εγχώριας παραγωγής θα συνέβαλε στην ανάταση της οικονομίας και κατ’ επέκταση στην αύξηση των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.
Από την άλλη μια ήπια πολιτική λιτότητας σε συνδυασμό με την πολιτική προστασίας θα μείωνε τις κοινωνικές εντάσεις, μειώνοντας ταυτόχρονα την έξοδο του ανθρωπίνου κεφαλαίου των υπερχρεωμένων χωρών.
Παρεμβάσεις έκανε επίσης ο κ. Μάρδας σε άλλες ενδιαφέρουσες εισηγήσεις με αντικείμενο την φοροδιαφυγή-φορολογικούς παραδείσους την δημιουργία θέσεων απασχόλησης για τους νέους και την διαφθορά. Στο τελευταίο θέμα σημείωσε τους περιορισμούς διεθνώς που εμποδίζουν την θεραπεία του προβλήματος, δίνοντας έμφαση στον χρηματισμό πολιτικών προσώπων, οι οποίοι κινούν τα νήματα της διαμόρφωσης των νομοθεσιών των κρατών.
