Μνημείο υποκρισίας το ψήφισμα της Συγκλήτου του ΑΠΘ για τους αμάχους της Συρίας

Τη στιγμή που η πατρίδα μας διανύει το 8ο έτος κατοχής…

Τη στιγμή που το δοσίλογο πολιτικό μας σύστημα έχει αποφασίσει να κλείσει όπως – όπως τα ανοιχτά εθνικά μας θέματα, με τέτοιον τρόπο που ανοίγει την όρεξη σε όσους μας επιβουλεύονται να δημιουργήσουν και άλλα, καινούργια…

Τη στιγμή που, εκτός από την οικονομική κατάρρευση που βιώνει ο λαός μας καθημερινά, βλέπουμε τον κίνδυνο εθνικού διαμελισμού και απώλειας εθνικών εδαφών πιο πραγματικό από ποτέ…

Αυτήν τη στιγμή, επέλεξε η Σύγκλητος του ΑΠΘ να «σπάσει τη σιωπή» της και να πάρει θέση, εκδίδοντας, στη συνεδρίασή της με αριθμό 2954/26&27-2-2018, ψήφισμα διαμαρτυρίας.

Εν πρώτοις, το ψήφισμα της Συγκλήτου ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Χρόνια τώρα που συμβαίνουν τα μύρια όσα στη χώρα μας, πολλοί αναρωτιούνται πού βρίσκεται ο πνευματικός κόσμος της χώρας. Μήπως άραγε έχουν όλοι εξαφανιστεί; Μήπως άραγε δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν έχουν φωνή για να μιλήσουν; Ήρθε λοιπόν αυτό το ψήφισμα και έδωσε απάντηση αποστομωτική. Ναι, υπάρχουν οι πνευματικοί άνθρωποι, ναι, έχουν και μάτια και αυτιά και στόμα, ναι, ανησυχούν για το τι συμβαίνει στον κόσμο και, ναι, δεν διστάζουν να βγουν ανοιχτά για να το πουν!

Μόνο που η Σύγκλητος του ΑΠΘ δεν διαμαρτύρεται για όλα αυτά που απειλούν τη χώρα μας και που οδηγούν τους Έλληνες (και τους ίδιους τους φοιτητές τους) στην απόγνωση, αλλά για την κατάσταση των αμάχων στη Συρία. Έτσι ξαφνικά, αποφάσισαν οι «σοφοί» του ΑΠΘ να ενώσουν τη φωνή τους με την καλοκουρδισμένη ορχήστρα σύσσωμου του Δυτικού κόσμου, που βομβαρδίζει το τελευταίο διάστημα τη διεθνή κοινή γνώμη με δακρύβρεχτες εκκλήσεις για τη σωτηρία των αμάχων της Γκούτα και με οργισμένες καταγγελίες για το «αιμοσταγές καθεστώς της Δαμασκού» που δολοφονεί τους ίδιους του τους πολίτες.

Οι κάτοικοι της Γκούτα υποφέρουν. Υποφέρουν 6 χρόνια τώρα υπό την κατοχή των τρομοκρατικών τζιχαντιστικών ομάδων που έχουν διαμελίσει τη Συρία, με την υποστήριξη των αμερικανονατοϊκών «συμμάχων» και των Δυτικοευρωπαίων «εταίρων» μας. Υποφέρουν όπως υπέφεραν και οι κάτοικοι του Χαλεπίου, μέχρι που απελευθερώθηκαν από τον Συριακό Αραβικό Στρατό και ξανάρχισε η ζωή στο Χαλέπι να μπαίνει στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Όπως δεν έχουν πάψει να υποφέρουν οι κάτοικοι του Ιντλίμπ, που βρίσκεται ακόμα υπό των έλεγχο των λεγόμενων «ανταρτών» (λέγε με Αλ Νούσρα…) Όπως υποφέρουν οι κάτοικοι της Δαμασκού, που βομβαρδίζεται καθημερινά από τις Made in USA ρουκέτες και οβίδες των τζιχαντιστών, αλλά αυτό κανείς δεν το είδε, κανείς δεν το άκουσε, κανένα Δυτικό ΜΜΕ δεν έκλαψε γι’ αυτούς τους αμάχους… γι’ αυτά τα παιδάκια… Οι κάτοικοι της Συρίας υποφέρουν με τη συνέργεια και των ελληνικών κυβερνήσεων, που επιμένουν να κρατούν κλειστή την πρεσβεία της Συρίας στη χώρα μας και να συμμετέχουν στο δολοφονικό εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας.

Οι «σοφοί» της Συγκλήτου του ΑΠΘ δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα για όλα αυτά, ούτε και αναρωτήθηκαν ποιοι είναι οι White Helmets (αποδεδειγμένα παρακλάδι της Αλ Νούσρα), που υπογράφουν τα βίντεο με τις εικόνες καταστροφής, ούτε τι είναι το περίφημο «Παρατηρητήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Συρία» που συνεχίζει να αποτελεί την κύρια πηγή πληροφόρησης για το τι συμβαίνει εκεί, παρότι η έδρα του είναι στην άλλη άκρη του κόσμου…

Ακόμα, δεν αναρωτήθηκαν ποιους «ανθρωπιστικούς» σκοπούς εξυπηρετεί αυτή τη στιγμή μια εκεχειρία που δεν αποσκοπεί στην εκκένωση της περιοχής από τον άμαχο πληθυσμό, αλλά τους αφήνει να παραμένουν εκεί, εγκλωβισμένοι από τους τρομοκράτες, για να συνεχίσουν να τους χρησιμοποιούν ως ανθρώπινη ασπίδα. Και, συνειδητά ψευδόμενοι, κατηγορούν την κυβέρνηση της Δαμασκού ότι παραβιάζει την εκεχειρία, ενώ είναι γνωστό ότι η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας εξαιρεί από την κατάπαυση πυρός τις επιχειρήσεις εναντίον των χαρακτηρισμένων τρομοκρατικών ομάδων. Αλλά, είπαμε, οι «σοφοί» μας δεν γνωρίζουν ποιοι είναι αυτοί που έχουν καταλάβει την Γκούτα, αυτοί γνωρίζουν μόνο ό,τι τους διοχετεύεται από την κυρίαρχη προπαγάνδα και θλίβονται επιλεκτικά και μόνο κατόπιν παραγγελίας. Ίσως επειδή η ευθυγράμμισή τους με την πολιτική και τις ρητορικές της ΕΕ σχετίζεται με τα κονδύλια για τα διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα με τα οποία σιτίζονται τα τελευταία χρόνια, τόσο το ΑΠΘ όσο και πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν!

Η στάση αυτή των ακαδημαϊκών μας δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση, καθώς είναι πολύ φυσιολογική. Είναι πολύ φυσιολογικό και απολύτως κατανοητό, οι κύριοι αυτοί, που όχι μόνο δεν ενοχλούνται από την κατοχή που έχει επιβληθεί στην ίδια τους τη χώρα, αλλά υπηρετούν και συντηρούν αυτό το καθεστώς, να μην μπορούν να κατανοήσουν πώς είναι δυνατόν ένα κράτος να υπερασπίζεται μέχρις εσχάτων λαό και επικράτεια. Πώς είναι δυνατόν να αντιτίθεται στα σχέδια των παγκόσμιων επικυρίαρχων και να πολεμά για να απελευθερώσει και την τελευταία σπιθαμή του εδάφους του. Αυτά είναι αδιανόητα για τους κ.κ. καθηγητές μας, όπως ήταν αδιανόητα και για εκείνους τους παλιούς τους συναδέλφους που συνεργάστηκαν με το ναζιστικό καθεστώς κατοχής της Ελλάδας, αδιανόητα για εκείνους που χειροκροτούσαν με θέρμη τον δικτάτορα Παπαδόπουλο στην Ακαδημία Αθηνών, αδιανόητα για εκείνους που αναγόρευσαν τον κατοχικό πρωθυπουργό Λογοθετόπουλο επίτιμο διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ. Στη πολυτάραχη ιστορία του Ελληνικού κράτους, πάντα υπήρχε αυτή η «αφρόκρεμα» ακαδημαϊκών, που το μόνο που φρόντιζε ήταν η διατήρηση της θέσης της στην «ελίτ» της κοινωνίας, πέρα και μακριά από τον «λαουτζίκο», συντασσόμενη πάντα με τον εκάστοτε «ισχυρό», πάντα υποτακτική της (όποιας) εξουσίας…

Θεσσαλονίκη 4/3/18

ΕΠΑΜ – Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας