Καμαρώνουμε για τις θεατρικές σπουδές;

Ανάγκη μεγάλη λοιπόν υπάρχει για τη δημιουργία Ανώτατης Σχολής Παραστατικών Τεχνών σε κάποιο από τα πανεπιστήμια μας. Έχουμε ανάγκη από ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, ενδυματολόγους και φωτιστές ταλαντούχους, αλλά και με ανώτατη πανεπιστημιακή μόρφωση

Του Πάνου Σκουρολιάκου*

Ένα άναρχο τοπίο παρέλαβε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα στον πολιτισμό και βέβαια στο πεδίο των σπουδών που έχουν να κάνουν με αυτόν.
Όσον αφορά τις θεατρικές σπουδές, η κατάσταση είναι χαώδης. Και να ήθελε κάποιος να δημιουργήσει μια τέτοια καταστροφική αναρχία σπουδών, θα έπρεπε να έχει μεγάλο ταλέντο ώστε να τα καταφέρει. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις όμως και το απαιτούμενο ταλέντο είχαν και την δέουσα ανευθυνότητα, ώστε να μας παραδώσουν ένα πλέγμα σχολών, σπουδών και διαδικασιών, που δεν καταλήγουν πουθενά.
Κατ’ αρχήν να σημειώσουμε πως αν κάποιος θέλει να δηλώσει ηθοποιός, σκηνοθέτης, σκηνογράφος κοκ, μπορεί να το κάνει άνετα. Αν θέλει να εργασθεί σε κάποια από αυτές τις θέσεις, μπορεί να το κάνει, αρκεί… να βρει δουλειά και κάποιος να τον ή την πληρώνει για την εργασία αυτή. Πόσες και πόσους έχουμε δει να δηλώνουν ηθοποιοί ή σκηνοθέτες. Μοντέλα, τραγουδιστές, τηλεοπτικές περσόνες και άλλους πολλούς και πολλές. Ατράνταχτο είναι το επιχείρημα πως η δημιουργία είναι ελεύθερη και σε κανέναν δεν μπορεί να απαγορεύσει κανείς την ανάγκη έκφρασης. Συμφωνούμε.
Εδώ όμως υπάρχει ένα σοβαρό θέμα σπουδών, στο οποίο η πολιτεία και θέση πρέπει να έχει και παρέμβαση. Θέλει κάποιος να σπουδάσει θέατρο λοιπόν. Να το σπουδάσει από την πρακτική του πλευρά. Όχι ως θεωρία. Γι’ αυτόν τον σκοπό, υπάρχουν τέσσερα θεατρολογικά τμήματα σε ισάριθμα ελληνικά πανεπιστήμια. Πού θα πάει; Στη Δραματική Σχολή. Πόσες υπάρχουν; Άπειρες και πολλών κατηγοριών.
Κατ’ αρχήν θα μπορούσε να δώσει εξετάσεις στις δύο δημόσιες σχολές. Στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ή στην σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Τελειώνοντας θα πάρει ένα πτυχίο χωρίς καμία διαβάθμιση. Η επόμενη επιλογή είναι κάποια ιδιωτική, αναγνωρισμένη Δραματική Σχολή. Για να παρακολουθήσει μαθήματα ως επίσημα φοιτών, θα πρέπει να περάσει πρώτα εξετάσεις ενώπιον μιας επιτροπής του υπουργείου Πολιτισμού. Εφόσον κριθεί άξιος από αυτήν, θα δώσει εξετάσεις στη σχολή της επιλογής του και μετά από τρία χρόνια θα πάρει πτυχίο με τη σφραγίδα και του υπουργείου Πολιτισμού, εντελώς αδιαβάθμητο όμως. Εάν δεν θέλει να υποβληθεί στη βάσανο των εξετάσεων υπουργείου και σχολής, μπορεί να παρακολουθήσει ελεύθερα μαθήματα ή σεμινάρια σε διάφορα εκπαιδευτικά κέντρα που έχουν στηθεί γι’ αυτόν τον σκοπό, ή σε αντίστοιχα τμήματα ελευθέρων σπουδών, των αναγνωρισμένων ιδιωτικών σχολών. Σε αυτή την περίπτωση παίρνει μιαν απλή βεβαίωση για τον κύκλο μαθημάτων που παρακολούθησε και η οποία δεν έχει την παραμικρή βαρύτητα βέβαια.
Οι πρακτικές θεατρικές σπουδές στην Ελλάδα είναι λοιπόν επισήμως ανύπαρκτες. Βεβαίως στα τέσσερα θεατρολογικά τμήματα των πανεπιστημίων γίνονται μαθήματα υποκριτικής ή σκηνοθεσίας. Σε κανένα όμως από αυτά, δεν υπάρχει συγκροτημένο πρόγραμμα σπουδών που θα δώσει σε κάποιον την ευκαιρία να σπουδάσει την τέχνη του ηθοποιού ή του θεατρικού σκηνοθέτη. Πολλές φορές σε παραγωγές που ετοιμάζουμε, έρχονται απόφοιτοι αυτών των τμημάτων ως «ηθοποιοί» που σπούδασαν στο τάδε ή στο δείνα ελληνικό πανεπιστήμιο. Ακόμα και αν κάποιοι από αυτούς είχαν ταλέντο, οι ελλείψεις τους ήταν τόσες και τόσο εμφανείς που ήταν αδύνατο να τους εμπιστευθείς. Η θητεία μου και ως διδάσκων σε ένα από αυτά τα πανεπιστήμια, μου δίνει τη δυνατότητα να καταθέτω την εμπειρία μου μετά λόγου γνώσεως.
Παντού στον κόσμο, στα πανεπιστήμια υπάρχουν ανώτατες σπουδές για ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Στο Αφγανιστάν και στο Πανεπιστήμιο της Καμπούλ υπάρχει Ανώτατη Σχολή Θεάτρου με τρία τμήματα. Ηθοποιών, σκηνοθετών, συγγραφέων. Το ταλέντο είναι απαραίτητο. Σε αυτές τις ανώτερες σχολές όμως το ταλέντο θωρακίζεται με την ακαδημαϊκή επάρκεια. Όπως στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, τη μόνη περίπτωση καλλιτεχνικών σπουδών στη χώρα μας, που βρίσκεται σε πανεπιστημιακό επίπεδο.
Ανάγκη μεγάλη λοιπόν υπάρχει για τη δημιουργία Ανώτατης Σχολής Παραστατικών Τεχνών σε κάποιο από τα πανεπιστήμια μας. Έχουμε ανάγκη από ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, ενδυματολόγους και φωτιστές ταλαντούχους, αλλά και με ανώτατη πανεπιστημιακή μόρφωση.
Με μεγάλη ευκολία καμαρώνουμε πως εδώ γεννήθηκε το θέατρο που επηρέασε την ανθρωπότητα. Η φροντίδα μας όμως γι’ αυτό, τουλάχιστον στο επίπεδο των σπουδών, δεν είναι για υπερηφάνεια…
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής στην Περιφέρεια Αττικής
(ΠΗΓΗ : ΕΦΗΜ. ΑΥΓΗ http://www.avgi.gr/article/10812/8688055/kamaronoume-gia-tis-theatrikes-spoudes-)