ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΗ ΔΕΘ

Οι διακηρύξεις της κυβέρνησης από το βήμα της ΔΕΘ τη βδομάδα που πέρασε, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για άλλες αυταπάτες.

Κανένα προπαγανδιστικό περιτύλιγμα περί «δίκαιης ανάπτυξης» και περί εισόδου της Ελλάδας στη «μεταμνημονιακή εποχή» δεν μπορεί να κρύψει ότι τα χειρότερα για τα λαϊκά στρώματα έρχονται, είναι μπροστά μας.

Το μέλλον που επιφυλάσσει ο Αλ. Τσίπρας για το λαό είναι η διαιώνιση της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων.

Γιατί η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα δεν είναι μια προσωρινή πολιτική που επιβάλλεται μόνο από τους δανειστές, το γνωστό κουαρτέτο, λόγω της υπερχρέωσης του κράτους.

Είναι πολιτική καθαρής στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου. Γι’ αυτό και ζητούν να επιταχυνθούν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές, η ελληνική άρχουσα τάξη.

Η προσέλκυση επενδύσεων, το περίφημο Grinvest, με το οποίο μάλιστα εκστασιάστηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός όταν του το ανέφερε ένας Γάλλος κεφαλαιοκράτης, θα γίνει με τη σφαγή του λαού, με φθηνή εργατική δύναμη, δηλαδή με χαμηλούς μισθούς πείνας, με απαράδεκτες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με συνεχή φοροαφαίμαξη του λαού για να υπάρξουν φοροελαφρύνσεις για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ο Αλ. Τσίπρας αξιοποιεί την ανεργία που γεννά και διογκώνει η λειτουργία της οικονομίας με γνώμονα το κέρδος των καπιταλιστών, για να κλιμακώσει την επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, του λαού μας.

Καλεί τους εργαζόμενους να αποδεχτούν τα αντιλαϊκά μέτρα ως τετελεσμένα, τελικά να αποδεχτούν ακόμα και τη γνωστή αποστροφή του κ. Σόιμπλε περί έγερσης αγάλματος…

Τι λέει με απλά λόγια το βασικό επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ;

Τα μέτρα έχουν ήδη ληφθεί, όμως θα έρθει ανάπτυξη και η ανάπτυξη θα φέρει ευημερία για τους εργαζόμενους.

Αρκεί, λένε, να τη διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να είναι δίκαιη…

Με το μανδύα της περιβόητης «δίκαιης ανάπτυξης» ο Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να πείσει τον λαό πως τα χειρότερα πέρασαν, πως ο νέος γύρος καπιταλιστικής ανάπτυξης θα βελτιώσει τη ζωή των εργαζόμενων, γιατί τα κέρδη τάχατες θα διανεμηθούν δίκαια σε όλους.

Για να γίνει ακόμα πιο πιστευτός, ο Αλ. Τσίπρας επιστρατεύει στατιστικά δεδομένα που δείχνουν μια ελαφριά επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στη φάση της ανάκαμψης το πρώτο εξάμηνο του 2017…

Επαναλαμβάνει το τάχα μεγάλο επίτευγμα της συμφωνίας για το χρέος και της περιβόητης εξόδου στις αγορές…

Αναφέρεται στη στήριξη της λεγόμενης νεανικής επιχειρηματικότητας με την πρόσφατη επίσκεψή του σε θερμοκοιτίδα επιχειρήσεων…

Θα ήταν εύκολο να τον «αδειάσει» κανείς επαναλαμβάνοντας τα λόγια του πολιτικού αμοραλιστή, πρώην υπουργού του κ. Τσίπρα που πρόσφατα δήλωσε «περσινά ξινά σταφύλια» για τις περσινές υποσχέσεις του Αλ. Τσίπρα περί κατάργησης του ΕΝΦΙΑ…

‘Η αυτό που είπε ο ίδιος ο Τσίπρας από τη ΔΕΘ ότι ο ΕΝΦΙΑ «δεν είναι και τόσο άδικος»…

Να τους θυμίσουμε πως τα ίδια ακριβώς, για την «δίκαιη ανάπτυξη» μας είπαν και πέρυσι και πως αντί αυτών μας έφεραν και 4ο Μνημόνιο…

Θα ήταν εύκολο, επίσης, να μιλήσει κανείς για τις αστοχίες ή τις σκοπιμότητες των οικονομικών προβλέψεων του ΣΥΡΙΖΑ, που έκαναν λόγο, έναν χρόνο πριν, για ρυθμό ανάπτυξης 2.8% του ΑΕΠ το 2017…

Για να συμβιβαστούν τώρα σε πρόβλεψη ενός ρυθμού ανάπτυξης που θα είναι κάτω απ’ το 2%, που κατά τη γνώμη μας δεν πρόκειται ούτε αυτόν να πιάσει, αφού ακόμα και αυτός απαιτεί τεράστια επιτάχυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης το δεύτερο εξάμηνο του 2017.

Δεν θα κάνουμε όμως εμείς αυτήν την κριτική.

Την αφήνουμε στον ομοϊδεάτη του κ. Τσίπρα, στον κ. Μητσοτάκη, με τον οποίο τσακώνονται και θα συνεχίσουν να τσακώνονται για το ποιος θα φέρει πιο γρήγορα μια τέτοια καπιταλιστική ανάπτυξη, ποιος θα την σταθεροποιήσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής του σάπιου οικονομικού συστήματος που λέγεται καπιταλισμός.

Δε θα κουραστούμε, όμως, να αναδεικνύουμε πως ο ισχυρισμός του Αλ. Τσίπρα πως τα χειρότερα πέρασαν, είναι πέρα για πέρα αποπροσανατολιστικός και κίβδηλος.

Για μια ακόμα φορά λέει ψέματα.

Δεν πρόκειται για κούφια λόγια δικά μας, δεν παριστάνουμε τις Κασσάνδρες.

Αρκεί να δει κανείς τι έρχεται το επόμενο διάστημα, τι ακριβώς περιλαμβάνει η περιβόητη συμφωνία του Αλ. Τσίπρα, ποια είναι η πολιτική του.

Ο προϋπολογισμός του 2018 που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ και το νέο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προβλέπει αύξηση του δημοσιονομικού πλεονάσματος σχεδόν κατά 2%, στο 3.5% του ΑΕΠ το 2018.

Αυτό μεταφράζεται σε επιπλέον ξεζούμισμα 3.5 δις ευρώ κάθε χρόνο που θα προέλθει από νέα πρόσθετη αφαίμαξη των εργαζόμενων.

Και τα μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί περιλαμβάνουν δραματική αύξηση της φορολογίας μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων και συνταξιούχων.

Με συρρίκνωση του αφορολόγητου αφού θα φορολογούνται απ’ τα 400 ευρώ το μήνα.

Με κατάργηση της έκπτωσης για ιατρικές δαπάνες.

Με αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά.

Τα «καλύτερα» του Αλ. Τσίπρα που είναι μπροστά μας, όπως είπε, περιλαμβάνουν αυξήσεις στη φορολογία των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών και εμπόρων απ’ τις αρχές του 2018, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ, θα υπολογίσει ως φορολογητέα ύλη και τις ασφαλιστικές εισφορές.

Τα «καλύτερα» που υπόσχεται ο κ. Τσίπρας περιλαμβάνουν νέες περικοπές στις συντάξεις, από την αρχή του 2019, που θα φθάνουν το 18%, ενώ με την κατάργηση των επιδομάτων στις συντάξεις, η μείωση μπορεί να φθάσει το 25%.

Απ’ αυτό το ματωμένο ετήσιο πλεόνασμα υπόσχεται ο Τσίπρας ότι θα μοιράσει κάποια ψίχουλα σε ομάδες της ακραίας φτώχειας.

Τα «καλύτερα» του κ. Τσίπρα περιλαμβάνουν ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση μισθών και εργασιακών σχέσεων, δουλειά την Κυριακή και την ουσιαστική κατάργηση της συνδικαλιστικής δράσης με αλλαγές στα σωματεία και την απαγόρευση πρακτικά της απεργίας.

Τα «καλύτερα» περιλαμβάνουν:

Πώληση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ, ιδιωτικοποίηση του νερού, που θα φέρουν τεράστιες αυξήσεις σε νερό, ρεύμα.

Νέα διόδια.

Κατασχέσεις express ακόμα και της πρώτης κατοικίας -και μάλιστα με ηλεκτρονικό τρόπο- για να μη χρειάζεται να αντικρίζουν τα κοράκια τους ανθρώπους που πετάνε στο δρόμο.

Τα κυβερνητικά στελέχη δε σταματάνε να κάνουν λόγο για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων και τη σημασία της για την ανάπτυξη.

Παραλείπουν όμως -άραγε από άγνοια ή από δόλο…;- να εξηγήσουν τι κρύβεται πίσω απ’ την φαινομενικά άκακη «διαχείριση».

Γιατί από πίσω κρύβεται η πώληση πακέτων κόκκινων δανείων στα κοράκια της αγοράς, τα οποία όχι μόνο δεν απαγόρευσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στα οποία δίνει αφειδώς άδειες λειτουργίας, κρύβεται η εκποίηση χιλιάδων κατοικιών που ανήκουν σε λαϊκές οικογένειες, σε μισθωτούς, σε φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, που έλαβαν δάνεια και σήμερα δεν μπορούν να αποπληρώσουν.

Στόχος είναι να βγουν στο σφυρί τουλάχιστον 5.000 σπίτια μέσα στο 2017.

Και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει τα δόντια της στέλνοντας τα ΜΑΤ για να εξασφαλίσει πως θα βγουν τα σπίτια του κόσμου στο σφυρί.

Όμως οφείλουμε να της καταλογίσουμε και μια πρωτοτυπία.

Για να μη φαίνονται οι αντιδράσεις, για να μην έρχονται τα κοράκια στη δυσάρεστη θέση να τσακώνονται με όσους χάνουν τα σπίτια τους, ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε και τη λύση.

Έφτιαξε ένα σύστημα για να γίνονται οι πλειστηριασμοί ηλεκτρονικά.

Του βγάζουμε το καπέλο…

Τα φορολογικά βάρη που καλούνται να πληρώσουν μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, αγρότες, λαϊκά στρώματα γενικότερα, δεν έχουν τελειωμό.

Απ’ τις αρχές του 2018, η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου θα οδηγήσει σε ανατιμήσεις που στα τρόφιμα θα φτάσουν και θα ξεπεράσουν το 4%.

Μισθωτοί και συνταξιούχοι θα δουν τα εισοδήματά τους να είναι 1.5% χαμηλότερα κάθε μήνα, ξεκινώντας απ’ τις αρχές του 2018, λόγω της αύξησης της προκαταβολής εισφορών.

Ενώ απ’ το 2019 η αύξηση της άμεσης φορολογίας θα πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, με τη πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση να φθάνει τα 800 ευρώ για μια οικογένεια.

Όμως, τη μεγαλύτερη έκπληξη επιφυλάσσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στους αυτοαπασχολούμενους.

Ξεκινώντας μόλις σε 3 μήνες, απ’ τις αρχές του 2018, και για πρώτη φορά στα χρονικά, ο Αλ Τσίπρας αποφάσισε πως είναι λογικό, δίκαιο, και αναδιανεμητικό, να φορολογεί και τις τεράστιες ασφαλιστικές εισφορές με τις οποίες ήδη αφαιμάζει αυτοαπασχολούμενους και μισθωτούς με ΔΠΥ.

Έτσι, πάνω από 1 εκατομμύριο αυτοαπασχολούμενοι θα κληθούν να καταβάλλουν, από 10% έως και 20% του εισοδήματός τους επιπλέον φόρους, σε σχέση με το 2017.

Δεν ξέρουμε αν οι “φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ” αποφάσισαν να φορολογήσουν τις ασφαλιστικές εισφορές, ακόμα και αν δεν υπάρχει καθόλου εισόδημα…

Με ακόμα μεγαλύτερο θράσος η κυβέρνηση, αντί να προχωρήσει σε νομοθετικές ρυθμίσεις κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των μισθωτών που εμφανίζονται να δουλεύουν με μπλοκάκι, προχωρά σε νέες επιδοτήσεις του κεφαλαίου για την κάλυψη του βάρους των ασφαλιστικών εισφορών.

Την ίδια στιγμή, η πιθανότητα να μη «βγουν οι στόχοι» κρέμεται απειλητικά πάνω απ’ τους εργαζόμενους.

Ο περιβόητος δημοσιονομικός κόφτης που οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφεραν το 2016, μεταφράζεται σε νέες αυτόματες πρόσθετες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αν το πλεόνασμα δεν βγαίνει.

Το ενδεχόμενο οι δανειστές να ζητήσουν νέα μέτρα, ξεκινώντας απ’ την τρίτη αξιολόγηση, είναι ορθάνοιχτο.

Τα λόγια περιττεύουν. Η πολιτική που εφαρμόζουν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μιλά από μόνη της.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη που ευαγγελίζονται και προωθούν, δε θα σημάνει καλύτερες μέρες για τους εργαζόμενους.

Το παράδειγμα της σημαντικής ανάπτυξης του τουριστικού κλάδου την τελευταία 3ετία το αποδεικνύει περίτρανα.

Η τουριστική κίνηση εκτινάχθηκε την περίοδο της κρίσης. Σχεδόν διπλασιάστηκε την περίοδο 2010-2017.

Όμως, η εντυπωσιακή αυτή επίδοση δεν οδήγησε στην ευημερία των εργαζόμενων, συνολικά του ελληνικού λαού.

Οι μισθοί στον τουριστικό κλάδο παραμένουν συρρικνωμένοι σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα και σε απόλυτη αναντιστοιχία με τις ανάγκες των εργαζομένων.

Τα μεγάλα ξενοδοχεία θυμίζουν κάτεργα για τους εργαζόμενους, που εργάζονται χωρίς ρεπό, άδειες, ωράρια.

Η εκτίναξη του αριθμού των τουριστών το μόνο που έκανε ήταν να κάνει επιπλέον απαγορευτικές τις διακοπές για ένα μέρος του λαού, που βλέπει τις διακοπές ως όνειρο θερινής νυκτός.

Οι παραλίες και τα νησιά της χώρας αξιοποιούνται απ’ το μεγάλο κεφάλαιο με κριτήριο την κερδοφορία του, και σ’ αυτή την κερδοφορία δεν χωράνε οι εργαζόμενοι.

Την ίδια στιγμή, οι τουριστικές εισπράξεις εμφανίζουν στασιμότητα, αφού οι μονοπωλιακοί τουριστικοί όμιλοι που ελέγχουν τον μεγάλο όγκο του τουριστικού προϊόντος, αξιοποιούν τις δυνατότητες νόμιμης φοροαποφυγής και καταγράφουν τα κέρδη τους αλλού.

Αυτή η κατάσταση δεν αφορά μόνο ένα κλάδο. Περιγράφει την «κανονικότητα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης σε κάθε κλάδο της οικονομίας.

Μιας ανάπτυξης που μεταφράζεται σε κερδοφορία των επενδύσεων, που απαιτεί χαμηλούς μισθούς, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, χρήσεις γης που να βολεύουν τις επενδύσεις, ελάχιστη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, ισχυρή κρατική στήριξη των επενδύσεων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και περιορισμό της δράσης των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Μιας ανάπτυξης τα κέρδη της οποίας καρπώνονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι μεγαλομέτοχοί τους.

Γι’ αυτό το λόγο, η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί και δεν θα είναι φιλολαϊκή.

Με άλλα λόγια, η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί την πολιτική των Μνημονίων, άσχετα με την μορφή υλοποίησής της, άσχετα με το αν η Ελλάδα θα βρίσκεται σε πρόγραμμα δανειακής στήριξης η όχι.

Η μεταμνημονιακή περίοδος – βρήκαμε νέο …σικάτο όρο βλέπετε – δεν θα συνοδευτεί με αλλαγή αυτής της κατάστασης υπέρ των εργαζόμενων, με επαναφορά των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων.

Αυτές τις μέρες κλείνουν δύο χρόνια από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, οπότε αναδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ για δεύτερη φορά κυβέρνηση μετά το 7μηνο της «ανωριμότητας», από το Γενάρη του 2015, όπως συνηθίζει να λέει ο πρωθυπουργός.

Δύο χρόνια λοιπόν έκλεισαν, της υποτίθεται «ώριμης» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, της κυβέρνησης που αυτοδιαφημίστηκε ως «πρώτη φορά αριστερά» που εκλέχτηκε, όπως λέει, για να «ξεμπερδέψει με το παλιό».

Και τώρα, δύο χρόνια μετά, έχει έρθει η ώρα να κάνουν όλοι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, οι φτωχοί αγρότες και βιοπαλαιστές, η νεολαία, «ταμείο».

Να αναλογιστούν τι υποσχέθηκε και τι έφερε.

Ποιον ωφέλησε και ποιον έβλαψε, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Και να αναλογιστούν, όχι για λόγους ιστορικούς, όχι για λόγους απόδοσης ευθυνών.

Αλλά, κυρίως, να αναλογιστούν το παρελθόν για να προβλέψουν το μέλλον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν, το 2015, πως με το περιβόητο «παράλληλο πρόγραμμά» του, θα βελτίωνε τη ζωή μισθωτών και συνταξιούχων.

Υποσχόταν πως μπορεί να αμβλύνει και στη συνέχεια να αντιστρέψει τις επιπτώσεις της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμοζόταν μέχρι τότε απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Υποσχόταν πως θα προστατεύσει τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Προχωρούσε σε φραστικές εγγυήσεις πως δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές συντάξεων.

Υποσχόταν πως θα προστατεύσει τις εργασιακές σχέσεις, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.

Υποσχόταν θεσμική αναβάθμιση του κοινοβουλίου και απομάκρυνση απ’ τις μνημονιακές κυβερνητικές πρακτικές των προηγούμενων «κακών» κυβερνήσεων.

Ο Αλ. Τσίπρας μάς έλεγε τότε, τον Σεπτέμβρη του 2015, απ’ το βήμα της ΔΕΘ, πως τα χειρότερα πέρασαν, πως πρέπει να κάνουμε υπομονή, ώστε η νέα φάση της ανάπτυξης που θα έρθει να μας λύσει τα προβλήματα.

Όλοι γνωρίζουμε τι έγινε στη συνέχεια.

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφεραν το τρίτο Μνημόνιο και έχουν ήδη περάσει ήδη δύο πακέτα μέτρων, που φόρτωσαν πάνω από 15 δις ευρώ επιπλέον μέτρα στις πλάτες των εργαζόμενων.

Μέτρα που ήρθαν να προστεθούν στα μέτρα των δύο προηγούμενων μνημονίων, τα οποία όχι απλά δεν έσκισε, αλλά αποδέχθηκε στην ολότητά τους.

Τι έκανε λοιπόν η λεγόμενη «αριστερή» διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;

Εκτίναξε την άμεση και την έμμεση φορολογία των εργαζομένων, με τη δραστική περικοπή του αφορολόγητου ορίου, την αύξηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων που κατατρώνε το λαϊκό εισόδημα.

Έφερε το νόμο – λαιμητόμο του Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό, που εδραιώνοντας την ανταποδοτική λειτουργία των ταμείων, μείωσε δραματικά παλιές και νέες συντάξεις, αύξησε τις εισφορές και καθιέρωσε την μισθωτή εργασία με δελτίο παροχής υπηρεσιών, ευθυγραμμίζοντας ακόμα και το νομικό πλαίσιο του ασφαλιστικού με τις επιδιώξεις των μεγαλοεργοδοτών.

Η διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έφερε δραματικές περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα, μείωσε τη χρηματοδότηση των δήμων φορτώνοντας πρόσθετα βάρη στη λαϊκή οικογένεια.

Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ προώθησε επιθετικά τις ιδιωτικοποιήσεις δίνοντας στο μεγάλο κεφάλαιο κρατικές επιχειρήσεις, αεροδρόμια και λιμάνια και κάθε ελεύθερο χώρο προκειμένου να θωρακίσει τα κέρδη του.

Πάνω απ’ όλα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υιοθέτησε εξ ολοκλήρου και προώθησε ακόμα πιο πέρα το αντιδραστικό πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, την ελαστική απασχόληση, τη δουλειά με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, την ανυπαρξία Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, οδηγώντας, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της, σε κατρακύλα των μισθών σχεδόν κατά 20%, με τον κατώτατο μισθό να βρίσκεται πλέον σε επίπεδο χαρτζιλικιού.

Ο Αλ. Τσίπρας δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει τα φληναφήματα περί μείωσης της ανεργίας, επί των ημερών του.

Λέει συνειδητά ψέματα.

Η ανεργία εμφανίζεται να μειώνεται λόγω εποχικών θέσεων εργασίας κατά κύριο λόγο στον τουρισμό, λόγω της κυριαρχίας της μερικής απασχόλησης που αυξάνει τον αριθμό των φαινομενικά εργαζόμενων, αλλά και λόγω του μεταναστευτικού ρεύματος των τελευταίων ετών.

Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μην μπορώντας να συγκαλύψει την πραγματικότητα, έκανε λόγο για πραγματική ανεργία που ξεπερνά το 31% τον Ιούλη του 2017.

Μόνο με το τελευταίο πακέτο των μέτρων της δεύτερης αξιολόγησης, οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κλέβουν 650 ευρώ το χρόνο σε νέους φόρους, δύο συντάξεις ετησίως απ’ τους συνταξιούχους, εξωθώντας τους αυτοαπασχολούμενους σε κλείσιμο με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών έως και 40%, και προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις και την εμπορευματοποίηση της ενέργειας, του νερού, των μεταφορών.

Αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες των κ. Τσίπρα- Καμένου, των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ της λεγόμενης πρώτης αριστερής Κυβέρνησης.

Βέβαια, αυτή η πορεία διάλυσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία.

Οι διάφορες κυβερνήσεις και τα κοράκια του μονοπωλιακού κεφαλαίου, οι σύμμαχοι και φίλοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων αστικών κομμάτων, βρίσκονται σε συνεννόηση και κοινό στρατηγικό σχεδιασμό ενάντια σε όλους τους λαούς. Κι αυτό ανεξάρτητα αν τα πολιτικά τους κόμματα, φοράνε τη μάσκα του αριστερού ή του δεξιού, του κεντροδεξιού ή κεντροαριστερού.

Σε ολόκληρο τον κόσμο τα δικαιώματα των εργαζομένων βρίσκονται στο στόχαστρο κυβερνήσεων και κεφαλαίου προκειμένου να διασφαλιστεί η περιβόητη ανταγωνιστικότητα.

Όλες οι αστικές κυβερνήσεις βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο μεταξύ τους ανταγωνισμό για το ποιος θα προχωρήσει τις περισσότερες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Η κατάσταση και τα δικαιώματα των εργαζομένων, βρίσκονται στο εκτελεστικό απόσπασμα, άσχετα με το αν ζουν στην δημοσιονομικά ισχυρή Γερμανία, ή στον νέο ασθενή της Ευρωζώνης, την Ιταλία, στη Βρετανία που είναι εκτός τώρα ΕΕ, στις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία της επεκτατικής πολιτικής.

Και όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης, εντατικοποιούν την εργασία, μειώνουν τους μισθούς.

Πες μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι, λέει ο σοφός ελληνικός λαός.

Και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο πρώην τραπεζίτης κ. Μακρόν, που σαν σωσίας του Αλ. Τσίπρα, πελεκάει τα δικαιώματα των εργαζόμενων στη Γαλλία.

Στο πρόσωπο του κ. Μακρόν αυτή τη φορά ο Τσίπρας βλέπει το νέο πουλέν για την επανίδρυση της ΕΕ, για να ξανασερβίρει το ξαναζεσταμένο φαγητό της σύγκλισης της ΕΕ. Για να διαμορφωθεί λέει ένα πιο φιλολαϊκό αντίβαρο απέναντι στη Γερμανία…

Ανεξάρτητα όμως από τις υπαρκτές αντιθέσεις, στόχος του κ. Μακρόν είναι να κάνει πιο ευέλικτη την αγορά εργασίας, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, να διευκολύνει τις απολύσεις μειώνοντας και τις αποζημιώσεις, να επιτρέψει τη ακόμα μεγαλύτερη διευθέτηση του ωραρίου.

Γι’ αυτό και ακούγεται μάλλον σαν ανέκδοτο ότι οι κυβερνήσεις του Νότου, δηλαδή Γαλλίας, Ιταλίας, Ελλάδας, θα μετασχηματίσουν την ΕΕ σε ΕΕ της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης προς όφελος των πολιτών. Η ΕΕ δεν μπορεί να μετασχηματιστεί σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, γιατί αποτελούσε, αποτελεί και θα αποτελεί μια ιμπεριαλιστική ένωση που υπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων.

Η προοπτική της Ομόσπονδης ΕΕ, που προβάλουν, είναι αλλαγή προς το χειρότερο, θα ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τους εχθρούς των εργαζομένων, την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου σε κάθε κράτος- μέλος.

Και οι ομοιότητες είναι κάθε άλλο παρά συμπτωματικές, παρά τις αστείες προσπάθειες της κυβέρνησης να αποστασιοποιηθεί…

Είναι ωμή κοροϊδία να λες ότι θα έρθουν οι ξένοι επενδυτές να μας σώσουν, λες και όλοι αυτοί δεν θα απαιτήσουν από τους Έλληνες εργαζόμενους, αυτό που απαιτούν από τους εργαζόμενους στις ίδιες τις χώρες τους, με αποτέλεσμα να τους βγάζουν και εκεί στους δρόμους.

Φυσικά, δεν χάνουν όλοι απ’ την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Οι μονοπωλιακοί όμιλοι, το μεγάλο κεφάλαιο, βλέπουν τα κέρδη τους να αυγατίζουν βασισμένα στο φθηνό εργατικό δυναμικό, στο φορολογικό πλαίσιο που εγγυάται τη μη πληρωμή φόρων απ’ το μεγάλο κεφάλαιο, που καταβάλλει λιγότερο από το 5% των κρατικών εσόδων και απαιτεί ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις, στη δυνατότητά του να επενδύσει σε κρατικές επιχειρήσεις, εξασφαλίζοντας μεγάλα κέρδη, σε νέα μεγάλα επενδυτικά σχέδια που υλοποιεί αξιοποιώντας την ιδιωτικοποιούμενη κρατική γη και το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τις χρήσεις γης.

Γι’ αυτό και οι μεταρρυθμίσεις που τάχα προωθούνται λόγω των πιέσεων των δανειστών ταυτίζονται με τις επιδιώξεις του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ, της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων, των επιχειρηματιών στο χώρο των ΜΜΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στο τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης απλά και μόνο λόγω της αποτελεσματικότητάς του στο να προωθεί σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.

Και πραγματικά, γι’ αυτό έχει επιλεγεί. Για να κάνει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, να προωθήσει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα με τις ελάχιστες δυνατές αντιδράσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητα να προωθεί σκληρά αντιλαϊκά μέτρα επενδύοντας τα με έναν δήθεν φιλολαϊκό μανδύα.

Τα περιβόητα «αντίμετρα» της συμφωνίας του Μαΐου, εμφανίστηκαν ως φιλολαϊκά αλλά στην πραγματικότητα είναι η «άλλη όψη» των αντιλαϊκών μέτρων.

Οι φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, η αύξηση των επενδύσεων και οι επιδοτούμενες θέσεις εργασίας στοχεύουν στην ίδια κατεύθυνση με τα μέτρα, στη στήριξη του μεγάλου κεφαλαίου, μεταφράζονται σε ζεστό χρήμα για τους ομίλους.

Στο πρόσφατο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, η διακοπή της ασφάλισης μηχανικών και δικηγόρων με το κλείσιμο των βιβλίων δεν είναι πραγματική ανακούφιση, αφού απ’ τη μία οδηγεί σε δραστική μείωση της σύνταξης και ταυτόχρονα προάγει την μαύρη εργασία και το μπλοκάκι, δίνοντας κίνητρο σε εργοδότες να απασχολούν ανασφάλιστους μηχανικούς και δικηγόρους.

Αντίστοιχα, η πολυδιαφημισμένη υποχρέωση καταβολής δεδουλευμένων απ’ την προσωπική περιουσία του εργοδότη, αφορά μόνο τις μικρές ατομικές επιχειρήσεις και όχι τις μεγάλες μετοχικές ανώνυμες εταιρίες ΑΕ, τις οποίες άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ προστάτεψε με σχετική νομοθετική ρύθμιση που κατήργησε τη δίωξη των μεγαλομετόχων, ακόμα και για χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Η τάχα επιβράβευσή του απ’ τις λεγόμενες αγορές, τις ίδιες αγορές που παλιότερα αποκαλούσε διεθνείς κερδοσκόπους και κοράκια, έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες από μια απλή αποκάλυψη του πολιτικού αμοραλισμού, της ανηθικότητας που διακρίνει τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Η επιβράβευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απ’ τις αγορές σηματοδοτεί την βαθιά πεποίθηση του μεγάλου κεφαλαίου της Ελλάδας και των άλλων χωρών πως η κυβέρνηση θα υλοποιήσει μέχρι κεραίας τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που έχει συμφωνήσει και αυτά που ακόμα βρίσκονται σε διαπραγμάτευση.

Αλλωστε και η ομιλία του Τσίπρα στη ΔΕΘ, σε αυτούς απευθυνόταν ουσιαστικά, εκεί έδινε διαπιστευτήρια και όχι φυσικά στον ελληνικό λαό.

Η θετική αποτίμηση απ’ τις αγορές αλλά και η όποια επιτάχυνση των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα πρέπει να σημάνει καμπανάκι για τους εργαζομένους, που θα αποτελέσουν την καύσιμη ύλη για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Με αυτό το κριτήριο καλούμε τους εργαζόμενους να κρίνουν και τις περιβόητες επενδύσεις.

Ο Αλ. Τσίπρας, μέσα απ’ τον ρόλο του πλασιέ τσιγάρων και καλλυντικών, προβάλλει το θαύμα της αύξησης των επενδύσεων με τα κυβερνητικά στελέχη να κάνουν λόγο για Ελλάδα ως πρόσφορο πεδίο επενδύσεων.

Και πώς να μην είναι άλλωστε, αφού ο Τσίπρας και οι προηγούμενοι, έχουν διαμορφώσει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να μασάνε από όλες τις μπάντες οι καπιταλιστές – επενδυτές και να υποφέρει ο λαός.

Το ερώτημα που θέλουμε να θέσουμε στους εργαζόμενους είναι τι κερδίζουν απ’ τις επενδύσεις.

Ποιος ωφελείται απ’ αυτές τις περιβόητες επενδύσεις; Για ποιον τελικά γίνονται;

Οι επενδύσεις γίνονται μόνο αν ο επενδυτής έχει εξασφαλίσει το κέρδος του, πώς θα «βγάλει τα λεφτά του» με μεγαλύτερο κέρδος.

Για τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους και αγρότες, τα λαϊκά στρώματα όμως, είναι μηδέν εις το πηλίκον…

Οι επενδύσεις και τα κέρδη των λίγων, βασίζονται στους χαμηλούς μισθούς και τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις για τους πολλούς, στο ευνοϊκό θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει κατασκευές και επιχειρηματική δράση σε παραλίες, δάση, και βουνά, χωρίς να υπολογίζονται οι συνέπειες, στη φθηνή κρατική γη και στις υποδομές που πωλούνται.

Για να βγουν κέρδη απ’ τις επενδύσεις, τα λαϊκά στρώματα χρυσοπληρώνουν διπλά και τριπλά τα διόδια, τις παραλίες, το ηλεκτρικό ρεύμα, τις μεταφορές.

Ο λαός της Μακεδονίας δεν αντέχει 30 διόδια στην Εγνατία οδό.

Τώρα ο Αλ. Τσίπρας προετοιμάζει την εμπορευματοποίηση του νερού, και με την ενιαία τιμολόγηση υδάτων για όλη τη χώρα. Σίγουρα θα είναι μια χρυσοφόρα επένδυση. Τα λαϊκά στρώματα, όμως, θα πουν το νερό νεράκι.

Οι μεγάλες επενδύσεις στους οδικούς άξονες, στους οποίους φωτογραφίζεται ο Αλ. Τσίπρας σημαίνουν αβάσταχτα διόδια για τους εργαζόμενους.

Δίπλα στις επενδύσεις έρχονται και τα ζωτικά συμφέροντα των επενδυτών.

Οι επενδύσεις χρειάζονται προστασία.

Γι’ αυτό και δίπλα στις παραχωρήσεις των υδρογονανθράκων της Νότιας Κρήτης στον αμερικανικό πετρελαϊκό κολοσσό Exxon Mobil ξεφύτρωσε και η νέα συμφωνία επέκτασης της βάσης της Σούδας και παραχώρησης της στις ΗΠΑ, συμφωνία που ο Αλ. Τσίπρας δεν έφερε καν στη Βουλή.

Μια συμφωνία που υπηρετεί γενικότερα τους σχεδιασμούς και της ελληνικής άρχουσας τάξης, που συμμετέχει σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, και έχει γίνει ο καλύτερος σύμμαχος των ΗΠΑ σ’ αυτήν εδώ την επικίνδυνη πραγματικά περιοχή.

Η ελληνική κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά, ανοίγει τις πόρτες για ακόμα βαθύτερη, πιο επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας, ειδικά τώρα που συζητιέται η μεταφορά υποδομών από τη βάση του Ιντσιρλίκ. Και στρατιωτικό δυναμικό και οπλικά συστήματα θα πάνε λέει στη βάση της Σούδας, αλλά και πυρηνικές κεφαλές στη βάση του Άραξου.

Μάλιστα θα θέλαμε να ρωτήσουμε και να καταγγείλουμε ταυτόχρονα, γιατί η κυβέρνηση δεν βγάζει τσιμουδιά για το γεγονός ότι έχει προχωρήσει η συντήρηση, επισκευή και ο εκσυγχρονισμός της βάσης του Άραξου, προκειμένου όπως φημολογείται να εγκατασταθούν εκεί τα αμερικάνικα πυρηνικά όπλα, που ο ελληνικός λαός και με την πάλη του τα είχε διώξει προηγούμενες δεκαετίες.

Η επικίνδυνη αυτή πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να συναντήσει την μαζική καταδίκη του ελληνικού λαού, του φιλειρηνικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Οι ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ σε όλη αυτή την δράση τους, έχουν συμμάχους τα άλλα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης με πρώτη και καλύτερη τη ΝΔ κι ας κάνει πως φωνάζει και διαφωνεί.

Βέβαια, η ΝΔ απ’ τη μεριά της, προσπαθεί να εμφανιστεί ως καλύτερο πολιτικό προσωπικό για την άρχουσα τάξη. Δεν παραλείπει να της φωνάζει: «εγώ μπορώ καλύτερα απ’ αυτόν, διάλεξέ με επιτέλους».

Η ΝΔ υποστηρίζει:

– πως θα είχε προχωρήσει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις ταχύτερα και νωρίτερα,

– πως η καπιταλιστική ανάπτυξη θα είχε έρθει γρηγορότερα,

– πως το πακέτο Γιούνκερ θα είχε τροφοδοτήσει αποτελεσματικότερα τους μονοπωλιακούς ομίλους,

– πως η χώρα θα είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και οι τράπεζες θα είχαν ζεστό χρήμα,

– πως το Ελληνικό θα βρισκόταν ήδη σε πορεία υλοποίησης και άλλα σχετικά.

Ομως η άρχουσα αστική τάξη είναι πιο ύπουλη, πιο προσεκτική.

Θέλει να αξιοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δυνατότητά του να προωθήσει τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα ευκολότερα, καλυμμένα με την «κόκκινη» προβιά.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μοιράζονται την ίδια στρατηγική, τη στρατηγική που θυσιάζει δικαιώματα εργαζόμενων για την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Στην ίδια γραμμή πλεύσης, ως ο φτωχός συγγενής προς το παρόν, εμφανίζεται και ο λεγόμενος χώρος της κεντροαριστεράς, με τους 10 υποψήφιους αρχηγούς, που απεγνωσμένα προσπαθεί να κερδίσει ζωτικό χώρο ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, που του έχουν φάει το ψωμί από το στόμα, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα, αφού οι πολιτικές όλων κινούνται στην ίδια κατεύθυνση άλλωστε όλοι μαζί ψήφισαν πρόπερσι το τρίτο μνημόνιο.

Προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ως «αριστερή» δύναμη, που καταπολεμά τον αντικομμουνισμό της επάρατης δεξιάς και των υπολοίπων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ματαιοπονεί. Προσπαθεί να εμφανιστεί ως «αριστερή» δύναμη, καπηλευόμενος συνθήματα, ανθρώπους και εποχές τις οποίες και τους οποίους και ο ίδιος μισεί βαθιά.

Γιατί δουλειά του είναι να κρύβει τη σαπίλα της δικτατορίας του κεφαλαίου, τη φτώχεια, την πείνα, την διαφθορά, τους πολέμους που γεννά το σύστημα του κεφαλαίου, το οποίο υπηρετεί με μεγάλη αποτελεσματικότητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να εμφανίσει πως έχει θεμελειώδεις διαφορές με την ΝΔ. Μίλησε στους εργαζόμενους λέγοντας πως το ζήτημα είναι πώς θα διαχειριστεί κανείς την «κανονικότητα»: υπέρ των εργαζόμενων ή υπέρ του κεφαλαίου;

«Ξέχασε» όμως να του πει ότι η λεγόμενη μεταμνημονιακή κανονικότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν είναι και δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή. Κανονικότητα γι’ αυτούς σημαίνει διαιώνιση των αντιλαϊκών μέτρων, συνεχείς θυσίες μόνο των εργαζόμενων στο βωμό της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι όμως μπορούν πλέον να κρίνουν βασισμένοι στην πείρα τους.

Βλέπουν πως αυτή η ανάπτυξη τούς αφήνει στην απέξω.

Βλέπουν πως δεν θα περάσουν τις πόρτες των χλιδάτων αναπτυξιακών project παρά μόνο ως κακοπληρωμένο εργατικό δυναμικό.

Οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, βλέπουν πως η χρυσή περίοδος προ κρίσης δεν πρόκειται να έρθει.

Οι αγρότες βλέπουν πως με τους φόρους, τον ΕΝΦΙΑ, τους δασικούς χάρτες, θα χάσουν τη γη τους.

Ολοι όσοι πίστεψαν πως αρκεί να ψηφίσουν την πρώτη φορά αριστερά, ή να ψηφίσουν ένα ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, καταλαβαίνουν πια, πως τα πράγματα δεν αλλάζουν έτσι, ούτε πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να αλλάξουν έτσι.

Το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ, η αριστερή κυβέρνηση αποδείχθηκε ότι είναι αυτή που κάνει τελικά τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του συστήματος.

Τα λαϊκά στρώματα της πατρίδας μας καταλαβαίνουν ότι αυτή η ανάπτυξη του Τσίπρα δεν είναι γι’ αυτούς.

Εμείς ως ΚΚΕ απευθυνόμαστε ακριβώς σε όλους αυτούς.

Τους λέμε ότι η μισή ζωή στην οποία μας καταδικάζει το σύστημα δεν είναι μονόδρομος.

Το Θατσερικό «there is no alternative» στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, που δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν Τσίπρας και Μητσοτάκης αλα μπρατσέτα, υποστηρίζοντας πως το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να διαχειριστούμε την εξαθλίωση μας, λέγεται μόνο και μόνο για να αποκρύψει πως υπάρχει πραγματική λύση που μπορεί να ικανοποιήσει τις πραγματικές σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Απέναντι στη λογική που από κοινού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να επιβάλλουν ως κανονικότητα, στη λογική περιορισμού των διεκδικήσεών μας σε ότι μπορεί να δώσει η οποιαδήποτε επιχείρηση, ή ο εκάστοτε κρατικός προϋπολογισμός, τους απαντάμε πως οι ανάγκες μας δεν χωράνε στα κέρδη των επιχειρήσεων τους, στα κέρδη που έχει το μεγάλο κεφάλαιο.

Τα κέρδη τους και οι ανάγκες μας χωρίζονται με ένα αγεφύρωτο χάσμα.

Σε όλους αυτούς απευθυνόμαστε σήμερα τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους επαγγελματίες αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, για να τους καλέσουμε να συμπορευτούν μαζί μας, να παλέψουμε μαζί, να χτίσουμε ένα μαχητικό, ταξικό, εργατικό – λαϊκό τείχος αντίστασης, για να εμποδίσουμε τις νέες απαιτήσεις των μονοπωλιακών ομίλων, να απαιτήσουμε για την ανάκτηση των απωλειών που είχαμε την περίοδο της κρίσης, να απαιτήσουμε να καλυφθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, επιστήμονες και αγρότες, σήμερα να αγωνιστούμε:

·    Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που να κατοχυρώνει 7ωρο – 5ημερο 35ωρο, Κυριακάτικη αργία για όλους.

·    Να παλέψουμε για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς ξεκινώντας με επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.

·    Να απαιτήσουμε την αύξηση του αφορολόγητου στις 15.000, την κατάργηση του ΦΠΑ και του ΕΝΦΙΑ.

·    Να αντισταθούμε στους πλειστηριασμούς για την εργατική λαϊκή οικογένεια.

·    Να παλέψουμε για κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για κάλυψη των απωλειών των απωλειών σε συντάξεις, για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών.

·    Να αντισταθούμε στις ιδιωτικοποιήσεις και την παράδοση του πλούτου που φτιάχτηκε με τον ιδρώτα των εργαζόμενων στους ομίλους.

·    Να παλέψουμε να φύγουν οι βάσεις του θανάτου, να αντισταθούμε στην εμπλοκή της χώρας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, να αγωνιστούμε για ρήξη με ΕΕ, ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για την αποδέσμευση απ’ αυτούς.

Αυτός ο δρόμος των ταξικών αγώνων για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, η μεγάλη άνοδος της δύναμης του ΚΚΕ παντού, είναι η μοναδική ελπιδοφόρα επιλογή για τους εργαζόμενους.