ΔΕΘ: Διαχρονικές υποσχέσεις και ταυτίσεις

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Η ΔΕΘ έχει αλλάξει. Δεν είναι πλέον εκείνο το παλιό λαϊκό πανηγύρι με το λούνα-πάρκ. Έγινε μια διοργάνωση που στοχεύει περισσότερο στην παρουσίαση των επιτευγμάτων της οικονομίας και της βιομηχανίας. Και κάποια στιγμή, απέκτησε και την πολιτική της χροιά, με τις ομιλίες των πρωθυπουργών, των αρχηγών των κομμάτων, τις ομιλίες, τις συνεντεύξεις Τύπου και τις εξαγγελίες.

Εδώ και χρόνια, η ΔΕΘ αποτελεί πεδίο ενός στερεότυπου υποσχέσεων, για την ανάπτυξη, τις νέες θέσεις απασχόλησης, το χτύπημα της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Ξεχωριστή θέση, έχουν οι υποσχέσεις για την Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα, όπως και οι επισκέψεις τού Πρωθυπουργού και των Υπουργών, στα επιλεγμένα, για επικοινωνιακούς λόγους, περίπτερα, φορείς και περιοχές της πόλης.

Φέτος, τόσο ο Πρωθυπουργός, όσο και ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, επέλεξαν να επισκεφτούν την περίοδο αυτή, περισσότερες φορές την Θεσσαλονίκη, για να αποδείξουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα. Το κάνουν γιατί ξέρουν, ότι δεν μπορούν να μοιράσουν, νέες υποσχέσεις, αφού, έχουν ανεξόφλητες πολλές επιταγές από τις προηγούμενες διοργανώσεις, συνεπώς οι συσκέψεις, οι φωτογραφίες και οι τηλεοπτικές εικόνες, είναι κάποια λύση.

Την κυβέρνηση την στοιχειώνει το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», όπου είχε υποσχεθεί, το σκίσιμο των μνημονίων και, μεταξύ άλλων συνθημάτων, το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Το 2015, στη ΔΕΘ, παρουσίασε το παράλληλο πρόγραμμα, με το 3ο μνημόνιο, που πριν λίγες ημέρες, είχε υπογράψει. Στην ΔΕΘ του 2016, είχε υποσχεθεί, ότι, τα δύσκολα είναι πίσω και δεν υπάρχουν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων.

Από την άλλη, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, παρουσίασε πέρσι στη ΔΕΘ, στην πρώτη εμφάνισή του στη ΔΕΘ ως νέος πρόεδρος του κόμματός του, τη «συμφωνία αλήθειας» με τους πολίτες. «Είμαι εδώ για να υπογράψουμε μια συμφωνία αλήθειας με τον κάθε Έλληνα κι την κάθε Ελληνίδα ξεχωριστά», είχε πει ο πρόεδρος της ΝΔ. Και βεβαίως, μοίρασε υποσχέσεις. Υποσχέθηκε μειώσεις φόρων 1,9 δισ. ευρώ, μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% σε δύο χρόνια, 20% τον πρώτο χρόνο και 10% το δεύτερο, μείωση του φορολογικού συντελεστή στις επιχειρήσεις στο 20%, μείωση της φορολόγησης στα μερίσματα από 15% στο 5%, επαναφορά του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια στο 13%, κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί, αύξηση του ορίου υπαγωγής στο ΦΠΑ από τις 10.000 ευρώ σε 25.000 ευρώ. Αλλά κράτησε και μια «πισινή», όπως λέει ο λαός. Είπε ότι η νέα «συμφωνία αλήθειας με το λαό», που ανακοίνωσε, για να υλοποιηθεί, απαραίτητη προϋπόθεση είναι τη μείωση των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα από 3,5% στο 2%. Κάτι όμως που βρίσκει αντίθετους τους δανειστές. Οπότε, άλλη μια υποσχεσιολογία χωρίς πραγματική υπόσταση. Ακόμα μερικές εξαγγελίες που στόχο έχουν μόνο να χαϊδέψουν αυτιά. Και πρόσθεσε επίσης ότι «μία τέτοια πολιτική πρέπει να συνοδεύεται από ένα σχέδιο περικοπών κρατικών δαπανών και διαβεβαίωσε ότι υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω νοικοκυρέματος του δημοσίου». Τι σημαίνει αυτό; Μήπως απολύσεις στο δημόσιο; Μήπως σημαίνει νέες περικοπές σε Υγεία και Παιδεία; Μήπως σημαίνει κλείσιμο των δημόσιων νοσοκομείων υπέρ των ιδιωτικών; Μήπως σημαίνει κλείσιμο των ασφαλιστικών ταμείων υπέρ των ασφαλιστικών εταιρειών; Μήπως σημαίνει υπολειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων και πριμοδότηση των ιδιωτικών; Μήπως τελικά σημαίνει ότι μόνο όσοι έχουν χρήματα θα μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους ή να νοσηλευτούν δωρεάν στα νοσοκομεία, καθώς είχαν χρόνια κρατήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία; Μήπως σημαίνει στις όποιες αμοιβές νέων θέσεων εργασίας θα φέρει η ανάπτυξη του Κ.Μητσοτάκη, δεν θα υπάρχουν ασφαλιστικές οφειλές, αλλά θα τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι από τη χαμηλή αμοιβή τους; Μάλλον κάτι τέτοιο. Γιατί, όπως συμπλήρωσε ο Κ.Μητσοτάκης: «Πρέπει οι ιδιωτικές επενδύσεις να επιστρέψουν στο 20% του ΑΕΠ. Χρειαζόμαστε εμπροσθοβαρείς μεταρρυθμίσεις για να σπάσουμε τον κύκλο της αναξιοπιστίας και να ανακτήσουμε την πρόσβαση στις αγορές». Δηλαδή, όλα για τους ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες. Όλα για τις πολυεθνικές και τα funds.

Αλλά υπάρχει και μία ταύτιση. Όχι μόνο μεταξύ Τσίπρα-Μητσοτάκη, αλλά και με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Κανείς τους δεν αναφέρεται στην αρπαγή των σπιτιών των Ελλήνων δανειοληπτών με κόκκινα δάνεια.  Κανείς τους δεν μιλάει κατά των τραπεζών. Όλοι είναι ταγμένοι στον ίδιο σκοπό. Τη διάσωση των τραπεζών. Και για τους δανειολήπτες, πέρα βρέχει.