Το πλοίο έπεσε στα βράχια και πλέον βουλιάζει

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Όσοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει κλίμα αβεβαιότητας στη χώρα, απλά δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Δεν βλέπουν μπροστά τους και δεν μπορούν να καταλάβουν τις εξελίξεις. Το πλοίο δεν πάει προς τα βράχια. Καμία σχέση. Κι όποιος το λέει αυτό, απλά προσπαθεί να κρυφτεί από τη πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι ότι το πλοίο έχει πέσει ήδη στα βράχια και πλέον βουλιάζει. Και κάποιοι προσπαθούν να το εγκαταλείψουν, ενώ άλλοι, οι επιβάτες της πρώτης θέσης, μπαίνουν στις σωσίβιες λέμβους με όσα από τα υπάρχοντα και τιμαλφή μπορούν να αρπάξουν. Αυτό φαίνεται από δύο εξελίξεις. Η πρώτη είναι ότι μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα αλλάζουν χέρια. Αυτοί που έχουν τις σωσίβιες λέμβους, παίρνουν μαζί τους ό,τι αξίας μπορεί και αξίζει να σωθεί. Αυτά βέβαια σε συνεργασία με άλλους που είναι κι αυτοί επιβάτες της πρώτης θέσης. Κι αν σας θυμίζει κάτι το παράδειγμα από τις σύγχρονες πολιτικές και επιχειρηματικές εξελίξεις, σωστά σας το θυμίζει.
Έχουμε λοιπόν την κυβέρνηση. Τον καπετάνιο και το πλήρωμα που κατευθύνουν το πλοίο. Κι έχουμε και τους επιβάτες της πρώτης θέσης. Αυτούς που ταξιδεύουν με όλες τις ανέσεις και το βράδυ τρώνε, πίνουν και χορεύουν στο εστιατόριο της πρώτης θέσης, ψηλά στο κατάστρωμα. Αυτοί λοιπόν, εκδότες, μεγαλοεπιχειρηματίες και τραπεζίτες έχουν ήδη μπει στις σωσίβιες λέμβους του πλοίου. Και το πλήρωμα του πλοίου με τον κυβερνήτη τους βοηθούν να σώσουν τη ζωή τους και τις περιουσίες τους. Αυτό έγινε και με την αγοραπωλησία του ΔΟΛ. Όσο διαρκούσε το ταξίδι με ωραίο καιρό, όλοι αυτοί διασκέδαζαν μαζί στο κατάστρωμα. Και ανέπτυσσαν φιλικές και επαγγελματικές σχέσεις. Δεν είναι τυχαίο που καμία από τις μεγάλες εφημερίδες, κανένα κανάλι, όλα αυτά τα χρόνια δεν έγραφαν και δεν έλεγαν απολύτως τίποτα για τις παρανομίες των τραπεζών. Γιατί τραπεζίτες και εκδότες είχαν συνεργασία μεταξύ τους. Οι μεν έδιναν δάνεια αφειδώς και χωρίς να ζητάνε εγγυήσεις και οι δε, δεν έγραφαν απολύτως τίποτα για τις τράπεζες. Αλλά τα δάνεια δεν τα πήραν πίσω. Κι επειδή όλοι αυτοί γλεντούσαν μαζί με τις κυβερνήσεις, δεν βρισκόταν κανείς στο τιμόνι του πλοίου. Και το πλοίο έπεσε στα βράχια. Δηλαδή, η χώρα χρεοκόπησε. Και πλέον, ο σώζων ευατόν, σωθήτω. Κι όλοι αυτοί που τόσα χρόνια έπαιρναν αφειδώς υψηλότατα δάνεια χωρίς καμία απολύτως εγγύηση, μαζί με όλους αυτούς που έδιναν αυτά τα δάνεια, και μαζί με το πολιτικό σύστημα, μπαίνουν στις σωσίβιες λέμβους και εγκαταλείπουν το πλοίο.
Αλλά δυστυχώς υπήρχαν κι αυτοί που δεν είχαν πάρει το πλοίο για να κάνουν ταξίδι αναψυχής, αλλά για να βρουν έναν τόπο και τρόπο να βελτιώσουν τη ζωή τους. Όλοι αυτοί οι επιβάτες της δεύτερης και της τρίτης θέσης. Εργαζόμενοι, μισθωτοί, χαμηλόμισθοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, άνεργοι. Όλοι αυτοί που δανείζονταν για να μπορέσουν κάποια στιγμή, όχι να ανέβουν στην πρώτη θέση, αλλά για να κάνουν λίγο πιο άνετη τη ζωή τους στη δεύτερη θέση. Να βρουν μια καμπίνα μόνο για την οικογένειά τους και όχι να είναι μαζί με άλλες σε μια καμπίνα.
Όλοι αυτοί λοιπόν είναι κλειδωμένοι στα κάτω καταστρώματα. Και το πλοίο βυθίζεται. Και σιγά σιγά χάνονται. Αυτό δεν ενδιαφέρει καθόλου βέβαια τους επιβάτες της πρώτης θέσης. Γιατί είπαμε. Ο σώζων ευατόν, σωθήτω. Βέβαια, κάποιοι από τα κάτω καταστρώματα θα σωθούν. Κάποιους θα τους βοηθήσουν. Όχι από την καλή τους την καρδιά. Αλλά επειδή θα χρειάζονται κάποιους για να τους υπηρετούν. Για να δουλεύουν. Κι αυτοί που θα σωθούν από τα κάτω καταστρώματα θα χρωστούν ευγνωμοσύνη σ’αυτούς που μέσα στο γενικό χαμό, γύρισαν για να τους σώσουν. Και θα τους υπηρετούν πιστά για μια ζωή. Χωρίς καμιά ιδιαίτερη αμοιβή. Άλλωστε η ευγνωμοσύνη δεν προϋποθέτει αμοιβή. Ένα κάτι μόνο. Ένα πιάτο φαΐ ας πούμε. Και μετά, αφού ηρεμήσει η κατάσταση, θα μπορέσουν και πάλι οι επιβάτες της πρώτης θέσης να κάνουν ένα καινούργιο ταξίδι αναψυχής. Και μαζί στο πλοίο, θα υπάρχουν πάλι επιβάτες της δεύτερης και της τρίτης θέσης. Πάντα με την ελπίδα ότι το πλοίο δεν θα βουλιάξει. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει κι ένας επιθεωρητής που ο ρόλος του είναι να επιβλέπει και να τηρεί την τάξη. Κι αν κάποιος από τη πρώτη θέση παρανομήσει, να τον επαναφέρει στη νομιμότητα ή να τον τιμωρήσει. Αυτός που ελέγχει τις συναλλαγές μεταξύ των επιβατών της πρώτης θέσης. Αλλά κι αυτός, αντί να επιθεωρεί, συναλλάσσεται. Και δεν είναι άλλος από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα. Ο οποίος, αντί να ελέγχει τους τραπεζίτες, κάνει ό,τι θέλουν και τους δίνει ό,τι θέλουν. Οπότε, διασώζεται κι αυτός μαζί τους. Γιατί τον χρειάζονται. Τους είναι απαραίτητος.