Με την τρομοκρατία από τις ελίτ τι γίνεται;

ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟΥ

Με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό, Λουκά Παπαδήμο, κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν μια διαφορετική εικόνα. Μια εικόνα για την οποία φταίνε οι άλλοι, αλλά όχι οι λίγοι. Μια εικόνα για την παράνομη τρομοκρατία και την παράνομη βία. Υπάρχει όμως και η νόμιμη βία και η νόμιμη τρομοκρατία. Αυτή που ασκείται από μια ελίτ και μάλιστα υψηλά αμειβόμενη, πάνω στη πλειοψηφία ενός λαού. Και στη προκειμένη περίπτωση, του ελληνικού λαού. Πρόκειται για μια εικόνα που σκοπό έχει τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την πραγματικότητα που ζει. Από τη νόμιμη βία και τρομοκρατία που υφίσταται η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και δεν είναι άλλη από αυτή τη βία και τρομοκρατία που υποχρεώνει τον ελληνικό λαό σε φτωχοποίηση και που έχει μετατρέψει τη ζωή του σε έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης. Πρόκειται για την οικονομική βία που βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Γιατί, τι πρέπει να κάνει ένας Πολίτης, όταν έχει ψηφίσει κάποιους που δεν τήρησαν απολύτως καμία από τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις; Μπορεί να παραμείνει ήρεμος και γαλήνιος, γνωρίζοντας πως το ίδιο θα συμβεί με τους επόμενους και με τους μεθεπόμενους έμμισθους μνηστήρες της εξουσίας; Πως καταπολεμάει κανείς την ανεργία; Τι πρέπει να κάνει όταν γνωρίζει ότι επιδιώκεται σκόπιμα, αφού διαφορετικά δεν χαμηλώνουν οι μισθοί; Η σκόπιμα προκαλούμενη ανεργία δεν είναι μία από τις χειρότερες μορφές βίας; Πως αντιδράει, διαπιστώνοντας ότι καταρρέουν επίτηδες οι τιμές για να λεηλατηθεί η χώρα; Η αυταρχική πολιτική της Γερμανίας, διανθισμένη με εξευτελισμούς και προσβολές, δεν ασκεί τεράστια βία απέναντι στους Έλληνες; Δεν τους δημιουργεί ψυχικά τραύματα καθιστώντας τους ανήμπορα θύματα μίας πανίσχυρης δύναμης; Αν άνθρωποι ασκούν τη δύναμη αυτή, τότε δεν μιλάμε για πράξεις βίας; Ο πόλεμος, ο οικονομικός εν προκειμένω, δεν είναι η τρομοκρατία των ισχυρών; Δεν είναι βία η διαπλοκή, η πολιτική διαφθορά, ο χρηματισμός και η σπατάλη χρημάτων από τα δημόσια ταμεία, εκ μέρους της εκάστοτε εξουσίας; Δεν είναι βία η μη απονομή δικαιοσύνης, με συνθήκες ισότητας; Δεν είναι βία το ότι κάποιοι έχουν μόνο πολιτικές ευθύνες για τα τεράστια λάθη και τις παραλείψεις τους ή δεν τιμωρούνται ποτέ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι, έχουν είτε ποινικές, είτε αστικές ευθύνες; Γιατί δεν καταδικάζονται λοιπόν ανάλογα όλες αυτές οι μορφές βίας; Από την άλλη πλευρά, όταν κάποιος πεινάει, έχει εξαθλιωθεί, δεν έχει τίποτα να χάσει και δεν διακρίνει καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον, τόσο το δικό του, όσο και αυτό των παιδιών του, είναι δυνατόν να συγκρατήσει το μένος του σεβόμενος, όπως αναμφίβολα οφείλει, το νόμο και την τάξη; Ο πρώην διορισμένος πρωθυπουργός τώρα, δεν είναι ούτε μεγάλος επιχειρηματίας, ούτε πολιτικός, αλλά ένα καλοπληρωμένο στέλεχος των ελίτ – εκπαιδευμένος ανάλογα με τις θέσεις που προοριζόταν για να καλύψει. Και επίσης, έχοντας αποδείξει έμπρακτα την αφοσίωση του μόνο στους εργοδότες του – όπως άλλωστε ο επικεφαλής της ΕΚΤ, της Τράπεζας της Ελλάδας, του ΣΕΒ, του ΙΟΒΕ κοκ. Προσπαθούν όμως να μας πείσουν ότι δεν μπορεί να ήταν στόχος της εκτόνωσης της βίας που ασκείται στους Πολίτες, αφού εκτελεί απλά εντολές – οπότε η επίθεση εναντίον του δεν έχει καμία σχέση με δική τους εκδικητική ενέργεια, αλλά είτε ήταν ένα επαίσχυντο, «τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα» είτε, το πιθανότερο, εξυπηρετεί κάποιες άλλες σκοτεινές σκοπιμότητες. Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Αυτή η ελίτ που κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό εδώ και πολλά χρόνια, που ευθύνεται για την οικονομική κρίση, αλλά δεν έχει καμιά συνέπεια στη ζωή του από αυτήν, που τη φόρτωσε στους πολίτες οι οποίοι την πληρώνουν με αίμα, αποφασίζουν και διατάσσουν ό,τι θέλουν. Αποφασίζουν φορολογικά μέτρα, αποφασίζουν αμνηστίες τραπεζιτών και κομματικών στελεχών για τα θαλασσοδάνεια, αποφασίζουν τη δικαστική ασυλία των τραπεζιτών που θα διαχειριστούν κόκκινα δάνεια, αποφασίζουν ό,τι ακριβώς θέλουν οι τραπεζίτες. Και έτσι, η τρομοκρατία από τις τράπεζες σε αυτούς που τις γλύτωσαν από των αφανισμό συνεχίζεται σε όλο της το μεγαλείο. Γι αυτό δεν πρέπει να υπάρξει καμία ανοχή προς τις τράπεζες από τον ελληνικό λαό. Αντίθετα, πρέπει να υπάρξει επιτέλους η τιμωρία όλων των υπεύθυνων για τη φτωχοποίηση που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό.