Επιλεγμένα ψέματα από τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών

ΦΩΤΟ: SOOC/ NIKOS LIBERTAS

Η βιομηχανία ποινικών διώξεων κατά τραπεζών και κατά τραπεζιτών, διοικητικών συμβουλίων και στελεχών μολύνει ως ένας επικίνδυνος ιός το ήδη ασθενικό τραπεζικό σύστημα. Έχοντας εξαντλημένο ανοσοποιητικό σύστημα οι τράπεζες προσπαθούν κάτω από ακραίες συνθήκες να λειτουργήσουν διασφαλίζοντας την λειτουργία τους και το δημόσιο συμφέρον, σεβόμενες τον χρυσό τραπεζικό κανόνα – που είναι εμπιστοσύνη, κανόνες και ρίσκο. Η στοχοποίηση των τραπεζών από την δικαιοσύνη συνεχίζεται και μεταξύ των 32 υποθέσεων που ερευνά η δικαιοσύνη στο τραπεζικό σύστημα είναι εκ νέου ο ΔΟΛ και η στρατηγική που ακολούθησαν οι 3 εκ των 4 συστημικών τραπεζών για την διάσωση του. Μετά την σκόπιμη και απαράδεκτη επίθεση που δέχθηκε ο Μιχάλης Σάλλας, ο πρώην πρόεδρος της Πειραιώς, ο οποίος λειτούργησε απόλυτα στα πλαίσια που ορίζουν οι τραπεζικοί κανόνες, σειρά έχει πάρει η Alpha bank και η διοίκηση της η οποία έχει αποδείξει ήθος, σεβόμενη τους κανόνες τραπεζικής λειτουργίας. Κατηγορούνται για τα stock option, δηλαδή τα bonus που είχαν πάρει το 2007 – πριν 10 χρόνια δηλαδή – την περίοδο όπου το τραπεζικό σύστημα ήταν στο απόγειο του. Ωστόσο δίωξη από τον Δραγάτση, που είναι επίκουρος οικονομικός εισαγγελέας, δεν έχει ασκηθεί, αλλά διερευνάται η υπόθεση. Προφανώς το ζήτημα των stock option δεν είναι «σκάνδαλο», είναι μια φαντασίωση στο μυαλό των δικαστών που αγνοούν τις τραπεζικές πρακτικές και λειτουργίες και κρίνουν κατόπιν εορτής το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η υπόθεση stock option της διοίκησης της Alpha bank – που δεν έχει ασκηθεί ποινική δίωξη – αλλά διερευνάται η υπόθεση, μάλλον είναι προειδοποιητική βολή. Συνολικά 32 υποθέσεις βρίσκονται στο μικροσκόπιο της δικαιοσύνης, αλλά οι περισσότερες υποθέσεις είναι διάτρητες και με τραπεζικούς αλλά και με νομικούς όρους. Η υπόθεση stock option είναι αέρας κοπανιστός, η υπόθεση ΔΟΛ όμως που θα επανέλθει η δικαιοσύνη ασκώντας νέες ποινικές διώξεις κατά τραπεζιτών, αλλά και άλλες που θα έρθουν στο φως της δημοσιότητας, δεν έχουν στόχο να καταστρέψουν την διαφθορά από το τραπεζικό σύστημα. Δεν υπάρχει τραπεζίτης που να ελέγχθηκε και οι λογαριασμοί του να ήταν προβληματικοί ή μη δικαιολογημένοι. Η δικαιοσύνη έχει ξεκινήσει ένα πόλεμο με φανταστικούς “παρανόμους”, η ελληνική κυβέρνηση βολεύεται με αυτή την γραμμή της στοχοποίησης, για να μπορέσει να περάσει ένα μήνυμα στο αφελές κομμάτι της κοινωνίας. Η κυβέρνηση της αριστεράς χτυπάει την διαπλοκή και τους τραπεζίτες, αλλά κανείς δεν λέει ότι ελέγχθηκαν τα πάντα και δεν βρέθηκε τίποτε.

Ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλότριο σχέδιο. Ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει διασυνδέσεις με την δικαιοσύνη, φαίνεται ότι υλοποιεί ένα σατανικό σχέδιο με διπλό στόχο.

1)Χτυπώντας τους τραπεζίτες και το τραπεζικό σύστημα, η κοινωνία που σε γενικές γραμμές έχει αρνητική άποψη για τους τραπεζίτες αισθάνεται ενδόμυχα ικανοποίηση. Η ικανοποίηση αυτή σε μέρος της κοινωνίας είναι το μέσο για να τυφλωθεί η κοινωνία και από την πίσω πόρτα να ψηφιστούν τα νέα σκληρά μέτρα λιτότητας της δεύτερης αξιολόγησης.

2)Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Την ώρα που οι τραπεζίτες βρίσκονται στο μικροσκόπιο της δικαιοσύνης, την ώρα που διερευνώνται 32 υποθέσεις με επίκεντρο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, κυβέρνηση και θεσμοί εξετάζουν το ακαταδίωκτο. Κανείς δεν υποψιάζεται τι συμβαίνει; Δεν είναι παράξενο; Τι ώρα που πάει να περάσει το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών, διώκονται όλοι οι τραπεζίτες και ο στόχος είναι διπλός.

Α)Είτε η κυβέρνηση, με πρόφαση αυτές τις αστείες ποινικές διώξεις, θέλει να παγώσει το αναταδίωκτο, με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να υπάρξει ακαταδίωκτο σε διοικήσεις τραπεζών που ήδη διώκονται ή

Β)Με τις διώξεις να υπάρξει σύγχυση και συσκότιση και έτσι να περάσει το ακαταδίωκτο. Το δεύτερο σενάριο έχει μικρές πιθανότητες επιβεβαίωσης.

Όπως γράφουν λοιπόν τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών, η βιομηχανία διώξεων βλάπτει την υγεία των τραπεζών. Το τραπεζικό σύστημα έχει μάθει να λειτουργεί με κανόνες και ρίσκο. Ο συνδυασμός κανόνων και ρίσκου φέρνει κέρδη, επιτυχίες ή αστοχίες. Η παρέμβαση της δικαιοσύνης, πέραν των πολιτικών και προκλητικών παρεμβάσεων που υπάρχουν – δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι ποινικές διώξεις ανακοινώνονται αυτή την περίοδο πριν την ψήφιση των νέων μέτρων από την βουλή – έρχεται να μπλοκάρει αυτή την αέναη σχέση κανόνων και ρίσκου στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Όταν σπάσει ο χρυσός κανόνας τότε το τραπεζικό σύστημα δεν θα είναι ο ενεργητικός παίκτης του συστήματος και της ανάπτυξης αλλά ΑΠΟΘΗΚΗ καταθέσεων και κακών δανείων. Η δικαιοσύνη και οι δικαστές πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να διερευνούν τα πάντα, δεν έχουν κανένα δικαίωμα λόγω της άγνοιας τους να προσπαθούν να ελέγξουν ένα σύστημα που ούτε καταλαβαίνουν, ούτε κατανοούν και ούτε θα κατανοήσουν.

Αυτά λένε, ή θέλουν να λένε, ή τους πληρώνουν για να λένε, τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών. Αλλά, αν – όπως λένε τα τραπεζικά παπαγαλάκια – η βιομηχανία διώξεων βλάπτει την υγεία τραπεζών, η πραγματικότητα είναι άλλη. Αλλά γι αυτήν δεν μιλάνε όλοι αυτοί οι δήθεν οικονομικοί αναλυτές και αγορασμένοι κονδυλοφόροι. Την ξεχνάνε πολύ επιλεκτικά. Ότι δηλαδή, η βιομηχανία “αυτοματοποιημένης” έκδοσης διαταγών πληρωμής υπέρ των τραπεζών από τους Έλληνες δικαστές, βλάπτει σοβαρά την υγεία του Έλληνα πολίτη και όχι των τραπεζών. Αυτά που διαβάζει ο Έλληνας πολίτης τις τελευταίες μέρες είναι από τα απίστευτα και όμως αληθινά.

Τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών κατηγορούν ευθέως τους δικαστές ότι:

α. Tο ζήτημα των stock option δεν είναι «σκάνδαλο», είναι μια φαντασίωση στο μυαλό των δικαστών που αγνοούν τις τραπεζικές πρακτικές και λειτουργίες και κρίνουν κατόπιν εορτής το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

β. Η δικαιοσύνη και οι δικαστές πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν κάθε δικαίωμα να διερευνούν τα πάντα, δεν έχουν κανένα δικαίωμα λόγω της άγνοιας τους να προσπαθούν να ελέγξουν ένα σύστημα που ούτε καταλαβαίνουν, ούτε κατανοούν και ούτε θα κατανοήσουν.

Γιατί δεν παίρνει επίσημα θέση η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων στα όσα τους κατηγορούν; Αντί να κατηγορούν οι πολίτες αυτής της χώρας τους δικαστές για την μη εφαρμογή του νόμου όπως, στο κλείσιμο των δανειακών συμβάσεων στο οφειλόμενο δανειακό  υπόλοιπο ή κατάλοιπο, συμπεριλάμβαναν στην απαίτηση τους και τον παράνομο τόκο και με αιτήσεις τους έκδοσης Διαταγών Πληρωμής, όπως γίνεται πρόσφατα εν μέσω κρίσης,  κατά των δανειοληπτών για να κατασχέσουν τα σπίτια τους – κατοικίες τους. Παρουσιάζουν στους Δικαστές, εγγράφως εν γνώσει τους ψευδώς, μετά τις ως άνω αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, ότι το αναγραφόμενο χρηματικό ποσόν στην αίτησή τους είναι το νόμιμο και αληθές και ζητούσαν και ήδη ζητούν από τους Δικαστές να εκδοθούν Διαταγές Πληρωμής για τα συνολικά ποσά στις αιτήσεις τους, που μέρος αυτών ήταν παράνομο και συνεπώς ήταν και είναι ελαττωματική  η απαίτηση της τράπεζας ως μη βέβαιη και εκκαθαρισμένη.

Τι θα έχουν να πουν οι Δικαστές και Εισαγγελείς αν αύριο κατασχεθούν κατοικίες φτωχών πολιτών δανειοληπτών για χρηματικές απαιτήσεις συστημικών τραπεζών από δάνεια που μέσα σε Διαταγές Πληρωμής Δικαστηρίων  (εκτελεστοί τίτλοι κατά το ελληνικό δίκαιο) συμπεριελήφθησαν παράνομοι τοκογλυφικοί τόκοι κεφαλαιοποιημένοι κλπ, από την αιτούσα τράπεζα και η Δικαιοσύνη  με τη συμπεριφορά της νομιμοποίησε παράνομα έσοδα τραπεζών;

Αυτά τα παραβλέπουν τα παπαγαλάκια των τραπεζιτών. Κάνουν ότι δεν τα γνωρίζουν. Αλλά τα γνωρίζουν πολύ καλά και επιλέγουν να τα παραβλέπουν. Γιατί βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία.