Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα της ΝΔ

ΦΩΤΟ: FOSPHOTOS

Ακούμε και ξανακούμε από το πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη, από βουλευτές και στελέχη του κόμματος γι αυτή τη περιβόητη «συμφωνία αλήθειας» με το λαό, για την οποία όμως δεν μας δίνουν κανένα στοιχείο, γιατί, λένε, δεν θα δώσουν ψεύτικες υποσχέσεις. Όπως ακούμε και ξανακούμε ότι η ΝΔ, όταν θα γίνει κυβέρνηση, θα μειώσει τους φόρους. Αλλά δεν μας λένε πώς θα πληρώνουν μισθούς και συντάξεις όταν θα μειώσουν τους φόρους. Θα κάνουν απολύσεις στο δημόσιο; Θα μειώσουν κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις; Γιατί, με κάποιο τρόπο, πρέπει να αντικαταστήσουν τα έσοδα από την υπερφορολόγηση του που επέβαλε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ώστε να μπορούν κι αυτοί να πληρώνουν μισθούς και συντάξεις και να παρουσιάζουν πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό. Πώς λοιπόν θα το κάνουν αυτό;

Σε άρθρο του, ο αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, μας λέει ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί συνταξιούχοι και λίγοι εργαζόμενοι. Και μας λέει ότι λενα από τα “καυτά” ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει και να λύσει άμεσα το πολιτικό προσωπικό, είναι το ασφαλιστικό και το εργασιακό. Και ότι δεν πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα, αλλά ουσιαστικά για ένα. Αλαλά, όπως λέει, έχουμε δυο ξεχωριστά νομοσχέδια για ένα πράγμα που θα έπρεπε να είναι το ίδιο. Τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας δεν έφτασαν ξαφνικά, ούτε αναίτια στο σημερινό αδιέξοδο. Όλο αυτό που ζούμε σήμερα, λέει ο Κ.Κυρανάκης, είναι αποτέλεσμα της αρρωστημένης λογικής του παρελθόντος (και σε ένα βαθμό και του παρόντος), που επέτρεψε ή και ώθησε τους 500.000 συμπολίτες μας στην επιλογή να αποσυρθούν από τον εργασιακό στίβο πριν την ώρα τους. Λες και η ΝΔ του παρελθόντος δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή. Λες και άλλοι ήταν τότε στη ΝΔ κι άλλοι είναι τώρα.

Μισό εκατομμύριο Έλληνες είναι αυτή τη στιγμή συνταξιούχοι ηλικίας κάτω των 65 ετών, με τους περισσότερους από αυτούς να έχουν κατοχυρώσει τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα από τα 55 ή ακόμη και τα 50, λέει ο Κ.Κυρανάκης. Ογδόντα χιλιάδες (80.000) Έλληνες κάτω 55 ετών λαμβάνουν σήμερα σύνταξη με μέσο όρο αποδοχών κοντά στα 1.200 ευρώ το μήνα. Αντιλαμβάνεται κανείς, βεβαίως, πως όταν ένας εργαζόμενος αποσύρεται από αυτή την ηλικία, δεν έχει καλύψει μέσω των εισφορών ούτε ένα μέρος από το εφάπαξ και τη σύνταξη που θα λάβει μελλοντικά. Όπως λέει, η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων υπήρξε -και σωστά- στόχος των τελευταίων κυβερνήσεων, ωστόσο τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες ενός νέου φαινομένου: οι υποχρεώσεις του κράτους προς τους δημοσίους υπαλλήλους μετατρέπονται εν μία νυκτί σε υποχρεώσεις προς συνταξιούχους. Πολλοί συμπολίτες μας προσπαθούν με κάθε τρόπο να προλάβουν τα τελευταία χρόνια το “τρένο” της απόσυρσης, φοβούμενοι πως εάν παραμείνουν στη δουλειά τους, το συνταξιοδοτικό τους μέλλον είναι αβέβαιο. Σήμερα η Ελλάδα έχει 3,6 εκατομμύρια απασχολούμενους, 1,1 εκατομμύρια ανέργους και 3,2 εκατομμύρια ανενεργού πληθυσμού. Από αυτούς που έχουν δουλειά, περίπου μισό εκατομμύριο πληρώνονται με λιγότερα από 338 ευρώ, ποσό μικρότερο και από το επίδομα ανεργίας.

Η ανάγκη για λήψη πρωτοβουλιών από πλευράς της Πολιτείας είναι άμεση, καθώς είναι δεδομένο πως δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο, τονίζει ο Κ.Κυρανάκης. Το πρώτο που πρέπει να γίνει, λέει, είναι μια έρευνα για το προφίλ των ανέργων. Για τις ικανότητες, τις γνώσεις, όλα τα προσόντα τους. Η αντιστοίχηση τους με τα προγράμματα μετεκπαίδευσης είναι απαραίτητη ώστε να διοχετευτούν αυτοί οι άνθρωποι στην αγορά, αφού οι δεξιότητες τους είναι όχι απλά χρήσιμες, αλλά απαραίτητες. Πρέπει να δώσουμε φορολογικά κίνητρα για τις εταιρίες που προσλαμβάνουν νέους ανέργους, που είναι και τα μεγαλύτερα θύματα του εργασιακού χάους που επικρατεί στην Ελλάδα. Το συγκεκριμένο μέτρο μπορεί να εφαρμοστεί με φοροελαφρύνσεις που θα αντιστοιχούν στο ετήσιο ποσό του επιδόματος ανεργίας ή των κοινωνικών εισφορών ή άλλων φόρων που συνδέονται με την εργασία. Ένα ακόμη βασικό εμπόδιο για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι η τεράστια γραφειοκρατία που καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη τόσο τη σύσταση, όσο και τη λειτουργία μιας νέας επιχείρησης. Είναι αναγκαία η πλήρης εφαρμογή ηλεκτρονικών δομών για τη σύσταση και τις τακτικές πληρωμές, καθώς και τη δημιουργία ενός μοναδικού φορέα που θα συγκεντρώνει όλες τις διαδικασίες. Μια τέτοια πολιτική θα αυξήσει την παραγωγικότητα, θα μειώσει το κόστος και θα επιτρέψει σε κάθε μικρή επιχείρηση να δημιουργήσει έστω μια ακόμη θέση εργασίας.

ΟΚ.Κυρανάκης φέρνει σαν παράδειγμα τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες, αν και δε δουλεύουν τέλεια στο σύνολό τους, ωστόσο στους τομείς που λειτουργούν σωστά, καλό θα είναι να παίρνουμε παραδείγματα. Γερμανία και Αυστρία, λέει,  είναι τα μέλη της Ε.Ε. με το μικρότερο ποσοστό ανεργίας νέων και γι’ αυτό το επίτευγμα έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο η υποχρεωτική ένταξη των επαγγελματικών δεξιοτήτων μέσω εργασιακής εμπειρίας στο πτυχίο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η αναντιστοιχία πτυχιούχων και σημερινών αναγκών της αγοράς είναι προφανής, αφού σήμερα υπάρχουν στην Ελλάδα πάνω από 2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας για τις οποίες δυστυχώς δεν έχουν βρεθεί οι κατάλληλοι υποψήφιοι.

Αυτό που δεν μας λέει ο Κ.Κυρανάκης είναι το ύψος του επιδόματος ανεργίας που δίνουν αυτές οι χώρες στους ανέργους. Δεν μας λέει πώς λειτουργεί αυτός ο οργανισμός. Δεν μας λέει ότι σ’αυτές τις χώρες, οι αντίστοιχοι ΟΑΕΔ βρίσκουν και προτείνουν δουλειές στους άνεργους. Δεν τους έχουν απλά γραμμένους σε λίστες για να τους δίνουν επιδόματα φτώχειας. Δεν τους έχουν με διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, που δεν δίνουν αμοιβές, αλλά επιδόματα, για να τους νοικιάζουν μετά δωρεάν σε εταιρείες και επιχειρήσεις σαν φτηνά εργατικά χέρια, για όσο διάστημα λειτουργεί το συγκεκριμένο ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Δεν μας λέει ότι σ’αυτές τις χώρες οι εταιρείες δεν αφέθηκαν ελεύθερες να δίνουν μισθούς πείνας ή ότι δεν έχουν ελαστικά ωράρια εργασίας με μόλις δύο μεροκάματα τη βδομάδα. Δεν μας λέει ότι εκεί, τα όποια προγράμματα κατά της ανεργίας συνδυάζονται με μια κοινωνική πολιτική που σου επιτρέπει να ζεις με αξιοπρέπεια σαν άνθρωπος.

Θα συμφωνήσουμε ότι το πρώτο που πρέπει να γίνει, είναι μια έρευνα για το προφίλ των ανέργων. Για τις ικανότητες, τις γνώσεις, όλα τα προσόντα τους. Και ότι η αντιστοίχηση τους με τα προγράμματα μετεκπαίδευσης είναι απαραίτητη ώστε να διοχετευτούν αυτοί οι άνθρωποι στην αγορά, αφού οι δεξιότητες τους είναι όχι απλά χρήσιμες, αλλά απαραίτητες. Αλλά δεν μας λέει γιατί όλα αυτά δεν τα έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ. Ήταν τόσο δύσκολα ή δεν υπήρχε κανείς σαν τον Κ.Κυρανάκη για να τα σκεφτεί ή απλά να τα αντιγράψει από τη Γερμανία και την Αυστρία; Γιατί αυτά υπήρχαν σ’αυτές τις χώρες και παλιότερα. Δεν τα ανακάλυψαν τώρα.

Ας δεχτούμε όμως ότι η ΝΔ τα ανακάλυψε τώρα. Και θα περιμένουμε να δούμε αν θα τα εφαρμόσει όταν θα γίνει κυβέρνηση. Γιατί ο Έλληνας φορολογούμενος, ο συνταξιούχος και άνεργος, έχει συνηθίσει να ακούει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των κομμάτων όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση ή όταν τα εκσφενδονίζουν ως προεκλογικές κορώνες. Αυτό που δεν συνήθισαν οι Έλληνες πολίτες είναι να βλέπουν έργα που στόχο έχουν να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Αντίθετα, συνήθισαν να βλέπουν συνεχώς, ολοένα και περισσότερα φορολογικά μέτρα.