11η Συνάντηση Παλαιών Προσκόπων Θεσσαλονίκης
Πραγματοποιήθηκε στις 7/10/2018 στο προσκοπικό καταφύγιο Χορτιάτη η 11η Συνάντηση Παλιών Προσκόπων (έως παμπάλαιων ή/& αρχαίων?…) με πρωτόγνωρο ενθουσιασμό. Ήλθαν σχεδόν όσοι δήλωσαν και ατό αποτελεί μια μορφή «καινοτομίας» στα ήθη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης …
Η ηλεκτρονική πρόσκληση από τον επικεφαλής της συνάντησης κ Νικόλαο Μάνο (6976565344) και την γραμματεία κα Λίνα Μανασή (6945 888209) προσκαλούσε «όλους όσους φόρεσαν την προσκοπική μαντήλα, παλιούς και νεότερους παλιούς Προσκόπους της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο! …). Και προλάβαμε να καταγράψουμε ότι ήλθαν από την μακρινή Αλεξανδρούπολη (κα Όλγα Βρετοπούλου), από την κοντινή Πιερία (κ Αντώνης Μορθανάσης) ακόμα και από την «μακρινή» Αθήνα.
Ο Προσκοπισμός είναι μια εθελοντική, πολιτική, μη κομματική, παιδαγωγική κίνηση για νέους ανθρώπους, ανοικτή σε όλους χωρίς διακρίσεις. Πρόκειται για ένα σύστημα κοινωνικής διαπαιδαγώγησης. Αποστολή του Προσκοπισμού, όπως το βρίσκουμε στην επίσημη ιστοσελίδα του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων (http://www.sep.org.gr) είναι να συμβάλει στη διαπαιδαγώγηση των νέων, μέσω ενός συστήματος αξιών (με κύρια βάση τον επονομαζόμενο «Νόμο των Προσκόπων») και να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου. Για την επίτευξη της αποστολής, η Προσκοπική Κίνηση στηρίζεται στην εθελοντική, υπεύθυνη προσφορά ενηλίκων καταρτισμένων στελεχών. Και εκεί στον Χορτιάτη, με την καταπληκτική θέα προς την λίμνη Βόλβη και τον κόλπο του Θερμαϊκού, με τον Όλυμπο απέναντι, βρεθήκαμε περίπου 180 ηλικιωμένοι άνθρωποι που έδωσαν την υπόσχεσή τους (και μετά έβαλαν την προσκοπική μαντήλα τους) ότι θα προσπαθούν να τηρούν τον νόμο των προσκόπων.
Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων –ΣΕΠ συστάθηκε με το Νόμο 1066/1917, εδρεύει στην Αθήνα και αποτελεί ίδρυμα ιδιωτικού δικαίου. Έχει χαρακτήρα κοινωφελή μη κερδοσκοπικό και εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Ένα κομμάτι του είναι και οι Ενώσεις Παλαιών Προσκόπων. Το Σ.Ε.Π. συνεχίζει την Προσκοπική Κίνηση που άρχισε στην Ελλάδα το 1910 και είναι ιδρυτικό μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού της Προσκοπικής Κίνησης.
Στην Θεσσαλονίκη ήρθε ο Προσκοπισμός από τον Αλέξανδρο Πετρίδη (γυμναστή). Τον Σεπ 1912 (πριν την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης) έγινε η πρώτη ομιλία-ενημέρωση για τον προσκοπισμό στην Ιδιωτική Σχολή Νούκα και την πρώτη εμφάνιση με προσκοπικές στολές έκαναν οι πρόσκοποι Θεσσαλονίκης στις 26-10-1914 με δύο Ομάδες Προσκόπων από παιδιά από τα εκπαιδευτήρια των Σχολών Νούκα και Κωνσταντινίδη.
Σήμερα, από όσα ακούσαμε, στην Θεσσαλονίκη δραστηριοποιούνται και προσφέρουν σε 3.000 νέους και νέες, 7 έως 18 ετών, προσκοπικές δομές σε 50 διαφορετικές γειτονιές της Θεσσαλονίκης, με κεντρικά γραφεία στην Βασ. Γεωργίου 1, 54640 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 2310857567, www.scoutsofthessaloniki.gr.
Η 11η Συνάντηση Παλαιών Προσκόπων Θεσσαλονίκης περιελάμβανε την υποδοχή και χωρισμό σε ενωμοτίες. Το κατ ενωμοτίας σύστημα είναι το απολύτως πετυχημένο σύστημα διοίκησης με μικροομάδες. Στην ενωμοτία Αλεπούδων βρεθήκαμε οι: Χαράλαμπος Κανδυλάκης (9ο Σ Π), Γιώργος Κουτρουτσόπουλος, Παναγιώτης Μπούμπουλας (9ο Σ Π), Γιώργος Γούναρης, Κώστας Βρανάκης (9ο Σ Π), Δημήτρης Μιχαηλίδης (19ο Σ Α/Π), Χρήστος Βασδέκης, Στέλλα Σεβαστοπούλου (19ο Σ Α/Π), Χρήστος Γραμμένος (13ο Σ Π) & Θανάσης Εξαδάκτυλος (9ο Σ Π), και πολλοί ακόμα αργότερα μεταξύ των οποίων: Γιώργος Τσορμπατζηκωστής, Δημήτρης Πανίδης, Γιάννης Στρατής, Νίκος Ταχιάος, Κώστας Βεγύρης, Νίκος Παπαϊωάννου, Άγγελος Αγγελίδης, Πέτρος Πανίδης, Βασίλης Καλφόπουλος, Χρήστος Μπάμπουρας, Δήμος Σιούλας, Νίκος Σταυρίδης, Οδυσσέας Χιλιτίδης, Γιώργος Βεγύρης, Τριαντάφυλλος Μεταξάς … ….
Μετά το «Μεγάλο Παιχνίδι» ο υπεύθυνος του Κατασκηνωτικού Κέντρου Χορτιάτη κ Βαγγέλης Κατσάρης και ο υπαρχηγός του Γιάννης Ανδρεάδης, μαζί με ολόκληρη ομάδα εθελοντών, ετοίμασαν μια εξαιρετική φασολάδα (πάντα η προσκοπική φασολάδα είναι εξαιρετική και έχει μια διαφορετική γεύση ….). Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με την «πυρά» στο αμφιθέατρο. Με ψυχαγωγικά σκέτς, τραγούδια και αφηγήσεις, αναφερθήκανε στα περισσότερα από 100 χρόνια προσφοράς του προσκοπισμού στην Θεσσαλονίκη.
Εκεί ανάμεσα στα άλλα ακούσαμε τον απολογισμό της «Ομάδας Πολιτικής Προστασίας Προσκόπων Θεσσαλονίκης» με την συνεχή 10χρονη καθημερινή περιφρούρηση του πνεύμονα της Θεσσαλονίκης, του Σέιχ Σου από τον υπεύθυνο κ Σταύρο Δρακόπουλο και τον κ Χρήστο Ραχτσόπουλο, αλλά και την ετοιμότητα των προσκόπων για το «ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ».
Μια εξαιρετικά καλά οργανωμένη συνάντηση όπως ξέρουν να οργανώνουν οι πρόσκοποι. Η καλύτερη και αποτελεσματικότερη πρακτική «σχολή» ηγεσίας. Θυμάμαι όταν νέος, 18 χρονών οργάνωνα την κατασκήνωση της ομάδας μου, στο 19ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Αναλήψεως (Αρχηγός κ Άκης Αποσιάδης), στον Λόφο Προσκόπων, το 1968, εκεί όπου σήμερα είναι το 1ο Σύστημα Προσκόπων Θέρμης.
Προετοίμαζα έναν χρόνο την ομάδα των προσκόπων για να μπορέσουν να ανταποκριθούν οι αεροπρόσκοποι, μόνοι, χωρίς εξωτερική βοήθεια, στηριζόμενοι μόνο στην ομάδα τους, στις 15-20 ημέρες κατασκήνωσης. Μακριά από τις ανέσεις του πολιτισμού, μακριά από τους γονείς, μακριά από τις εξυπηρετήσεις της πόλης. Μόνοι μας, εμείς και οι συνάνθρωποί μας, μαθαίναμε τα «μυστικά» της κοινωνίας, της επικοινωνίας, της συμβίωσης και της επιβίωσης. Η μεγαλύτερη ΣΧΟΛΗ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ.
Πηγαίναμε ημερήσιες και διήμερες εκδρομές για να εντοπίσουμε το καταλληλότερο μέρος για την κατασκήνωσή μας. Κάναμε το πρόγραμμα δραστηριοτήτων που θέλαμε. Βρίσκαμε τον εξοπλισμό ή/& συντηρούσαμε τον υπάρχοντα, για να μπορέσουμε να ζήσουμε με άνεση. Μαθαίναμε να κάνουμε τις απαραίτητες κατασκευές ανέσεων με σκαπανική (με κόμβους που μπορούσαν να λυθούν μετά). Μαθαίναμε πρώτες βοήθειες, για να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις. Μαθαίναμε κανόνες υγιεινής και ασφαλείας για να ζήσουμε υγιείς εκεί, μακριά από τους γονείς και τις ανέσεις της πόλης. Μαθαίναμε πως να ντυνόμαστε και να αντιμετωπίζουμε τον καιρό. Μαθαίναμε να βρίσκουμε τον δρόμο και να τον αποτυπώνουμε σωστά και για τους επόμενους. Μαθαίναμε να μαγειρεύουμε. Μαθαίναμε πως γίνεται ένα σωστό διαιτολόγιο, με ποικιλία και κάλυψη αναγκών. Μαθαίναμε τις δοσολογίες και την μαζική εστίαση. Μαθαίναμε να κρατάμε λογαριασμό για να μην πέσουμε έξω στις ποσότητες, αλλά και στα λεφτά που είχαμε. Μαζεύαμε τα λεφτά με δράσεις και εκδηλώσεις και προσφορά υπηρεσιών. Μαθαίναμε να οργανώνουμε ομαδικές εκδηλώσεις. Μαθαίναμε να εκφραζόμαστε καλλιτεχνικά (τραγούδια, καλλιτεχνικές αναφορές κλπ). Μαθαίναμε να διαχειριζόμαστε σωστά τον χρόνο. Μαθαίναμε να προγραμματίζουμε σε εβδομαδιαία, σε μηνιαία και σε ετήσια βάση. Μαθαίναμε να βλέπουμε σκωπτικά δύσκολες καταστάσεις και να τις ξεχνάμε αφού γελούσαμε με αυτές στην πυρά. Μαθαίναμε να κάνουμε το δικό μας περιστασιακό σπίτι στο δάσος, χωρίς να κινδυνεύουμε από τις μεταβολές στον καιρό. Μαθαίναμε να ετοιμάζουμε εναλλακτικές λύσεις σε πιθανές δύσκολες καταστάσεις. Μαθαίναμε να σεβόμαστε το περιβάλλον (φυσικό, κοινωνικό, πολιτιστικό κλπ). Μαθαίναμε πως οργανώνουμε το σακίδιο και πώς οργανωνόμαστε για πορεία. Μαθαίναμε να σεβόμαστε την εργασία κάθε ενός, για να συγκεντρώσουμε ξύλα, για την φωτιά, για την καθαριότητα, για το μαγείρεμα, για τις άλλες υπηρεσίες … Μαθαίναμε να ζούμε με άλλους και να μοιραζόμαστε την κοινή ζωή. Μαθαίναμε να είμαστε άνθρωποι κοινωνικοί. Μαθαίναμε την συμβίωση. ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΠΙΚΗΣ (ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ) ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
Και το βράδυ, με ξαστεριά, ξαπλωμένοι στο γρασίδι, με τον φακό μέσα σε κονσερβοκούτι που είχαμε κάνει τρύπες στην βάση του, στις θέσεις των αστέρων, μελετούσαμε τους αστερισμούς και συνειδητοποιούσαμε το μεγαλείο του σύμπαντος … ίσως και την ασημαντότητά μας (με τον Λουκά Δημητριάδη).
Και όλα αυτά μέσα στα πλαίσια μιας δομής αυτοβοήθειας, και της εθελοντικής δέσμευσης (υπόσχεσης) να τηρείται ένα σύστημα αξιών (νόμος προσκόπων) με την βοήθεια εκπαιδευμένων εθελοντών ενηλίκων (και ΜΠΡΑΒΟ τους) και με την υποστήριξη της Επιτροπής Κοινωνικής Συμπαράστασης. Πολλές σκέψεις και αναμνήσεις, που δεν χωράνε σε μερικές λέξεις … Δημήτρης Μιχαηλίδης.
